Η μεγάλη επιστροφή - Πανσέτα υμίν τέκνα μας

Ναι ναι ναι, ξέρω.

Σας κάνω πατρικό πατ πατ στις πλάτες και σας σκουπίζω τα δάκρυα από τους οφθαλμούς σας.
Τόσα χρόνια που ήμουν, ρωτούν οι πιστοί.

"Τι φταίξαμε και μας παράτησες, ω Σουβλακεύ" 

είναι ο σπαραχτικός αλλαλαγμός, ο βουβός πόνος που γίνεται λυγμός και αμανές και φτάνει μαζί με τις τσίκνες από τα γυράδικα μέχρι τις πύλες του χλιδολιτού ουράνιου παλατιού μου εισ Σουβλαντάθ.
Μισό να κάνω εντυπωσιακή είσοδος

I'M BACK BITCHEZ

Γύρισα για να μοιράσω σουβλάκια στον ταλαιπωρημένο λαό μήπως;

ΟΧΙ

Γύρισα για να μοιράσω μπυρόνια; (όπως αυτά των σάτυρων που είναι φιλαράκια και έχουν μπύρα με όνομα Μαινάδα και τα σπάνε..)

ΟΧΙ

Γύρισα για να δώσω κάποια νέα βελτιωμένη συνταγή για τυροκαυτερή ή πολίτικο εσμέ;

ΝΑΙ αλλά όχι τώρα

Γιατί γύρισες τότε ρε ερίφη;

Γιατί μου σπάσατε τα παπάρια με την κόντρα "βορείων" και "νοτίων" για την ονοματολογία και ήρθα να δώσω οδηγίες

Εισαγωγή

Μία από τις πιο αδιάφορες, εκνευριστικές και παντελώς πανηλίθιες συνήθειες των εντελώς τυχαία homo sapiens που μόνο sapientes δεν είναι αλλά τεσπα είναι οι τοπικιστικές κόντρες που κατά πάσα πιθανότητα ανάγονται στο πανάρχαιο ανθρωπολογικό/υπαρξιακό πρόβλημα "ποιος την έχει μεγαλύτερη". Όταν δε στο μείγμα της ανασφάλειας του τυχαίου κολλημένου πετάξεις μέσα και μισή ουγκιά (άτσα ο αγγλοσάξωνας) οπαδικές κάβλες, το μέτρημα της τσουτσούς γίνεται ο υπερ πάντων αγών και πρέπει να αποδείξει ο καθένας πάση θυσία, εμμονικά και όχι ηδονικά πως είναι ο καλύτερος, να χτυπήσει τα χέρια στο στήθος σαν τον Κινγκ Κονγκ και να πηδήξει επιτέλους την ροδαλή χήρα με τα 5 ορφανά (να βάζετε και ενυδατική όμως). Σιγά τα νέα. Έχουν γίνει πόλεμοι και πόλεμοι για αυτό, για νέο σας το λέω; Γιατί νομίζετε ότι οι μπόμπες είναι dick-shaped που έλεγε και ο Carlin;

Μια από αυτές τις εκνευριστικές διαμάχες είναι και η μάχη βορείων-νοτίων στο Ελλάντα για την ονοματολογία στα ΙΕΡΑ (το τονιζω) ΙΕΡΑ εδέσματα του Μεγάλ..του Εμένα..όχι όχι.. στα 

ΙΕΡΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΕΡΨΗΝ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ,Η ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΟΥΣΑ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΙΕΡΑ ΔΙΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΣΟΥΒΛΑΚΕΟΣ.

Θυμίζω τους ιερούς στίχους γιατί ξεχνάτε, μουσκάρια:

Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω χοίροι για σουβλάκια, και κοτόπουλα και μοσχάρια για γύρο , και αρνιά για παϊδάκια και κεμπάπ», και εγένοντο αμέσως μεζεδάκια τετράποδα, και άνευ σοβαρού εγκεφάλου ίνα μη γνωρίζουσι ότι μοίρα τους εστί η σχάρα η καυτή. Και είπε ο Σουβλακεύς, «γεννηθήτω ψησταριά», και εγένετο ψησταριαί και σχάραι και κάρβουνα εκ θυμαρίου ίνα αρωματισθήσονται τα λαχταριστά κρέατα 
Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω πίτες και τζατζίκι και κρόμμυα και μπούκοβο και μουστάρδα και κρύα μπύρα και οίνος και τσίπουρον», και εγένοντο όλα αυτά τα θαυμαστά και αξιόλογα συνοδευτικά του αρωματικού καλοψημένου κρέατος 
Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω αλατι και πιπέρι και ρίγανι και θυμάρι και δενδρολίβανον» και εγένοντο εις ριπήν οφθαλμού τα προσφιλή ούτα μπαχαρικά και μυρωδικάααααααααααα 

Η μεγαλειότη μας υποψιάζεται ότι ταύτα όλα είναι σατανικό σχέδιο της Μεγάλης Μπροκολιάρας, μιας ύπουλης κατασκόπου του Σαλατανά. Αλλά ξεφεύγουμε.
Χρόνια τώρα παρατηρούμε τις "ευφάνταστες" και ιδιαίτερα "χιουμοριστικές" και πιτυχημένες ατάκες "αθηναίων" και "σαλονικιών" σε οποιοδήποτε σχόλιο αναφερθεί σε κρεατικά. Το πράγμα όμως έχει παρατραβήξει, κάποιοι έχουν πάθει εμμονή και ο μέγας Σουβλακεύς προσωπικώς τρομάζει με τόση ανόθευτη ξυσαρχιδιά που άλλη δουλειά δεν έχεις, κάθεσαι και ειρωνεύεσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγνώστους στο ιντερνετ για το τι όνομα δίνουν στο κρεάς τους.
Προσωπικώς μιλώντας αν είσαι "αθηναίος" (όπου "αθηναίος"= Από Κύθηρα μέχρι Δομοκό) και ζεις στη Θεσσαλονικη, μην κάνεις τσικνοπέμπτη με συναδέλφους γιατί το χιούμορ σπάει κόκαλα και έχουμε πάει σε νεκροψίες με περισσότερο κέφι.

ΟΠΟΤΕ
Θα σας πω την επίσημη γραμμή, θα νίψω καλά τας χείρας μου και θα πάω να πλάσω κεμπαπάκια φλωρινιώτικα, να τα ψήσω στα κάρβουνα και να τα βουτήξω σε μπούκοβο να τα λιανίσω.

1. Οι κανόνες
α. Οι κανόνες ονοματολογίας είναι για όλους ίδιοι, δεν κάνουμε εξαιρέσεις επειδή οι χ είναι ομορφόπαιδα, οι ψ πιο ομορφόπαιδα, ο α έχει συνηθίσει να το λέει έτσι κλπ.
β. Οι ντοπιολαλιές είναι σεβαστές και πολύ τις γουστάρουμε αλλά το να λες την καρέκλα χλαμύδα δεν είναι ντοπιολαλιά, είναι μαλακία. Έτσι οι ντοπιολαλιές κρατούνται όποτε δεν ειναι εννοιολογικά ο,τι να ναι σε σχέση με την "καθομιλουμένη".
γ. Η λογική της πλειοψηφίας δε μας απασχολεί. Η πραγματικότητα δεν είναι δημοκρατικός θεσμός (η γλώσσα είναι όμως , δείτε πως λέμε τώρα τις περισκελίδες και τον ανελκυστήρα). ΟΚ είναι περίπλοκο το θέμα και δεν είμεθα γλωσσολόγοι, αλλά τεσπα, αν το πάμε πλειοψηφικά θα νικήσουν οι ΕΛΕΛΧΡ ορθόδοξοι ολυμπιακοί πασόκοι αθηναίοι και ποιος το θέλει αυτό; είπαμε, δικαιοσύνη και ισότητα.
δ. Όπου υπάρχει διαφωνία/ασάφεια ο κανόνας είναι: Είναι από>μοιάζει με>μου θυμίζει>μου είπαν ότι έπρεπε να είναι (μπορεί να μην καταλαβαίνεις τώρα, θα καταλάβεις μετά)
ε. Δε μας ενδιαφέρει από που είσαι, αν λες μαλακίες λες μαλακίες. Τοπικιστική εμπάθεια ή συμπάθεια δεν υφίσταται εδώ μέσα.


Πάμε τώρα να εξετάσουμε ένα ένα επί μέρους τα καυτά θέματα της πιο ηλίθιας και επίμονης κόντρας από τότε που εφευρέθησαν οι ηλίθιες και επίμονες κόντρες.

2. Άρξασθαι

Α. Σουβλάκι ή Καλαμάκι;

Ξεκινάμε με το απαύγασμα της Σουβλακικής Φιλοσοφίας, το Υπέρτατο Έδεσμα. Ποιο είναι το σωστό; Σουβλάκι ή Καλαμάκι;
Πάμε από την αρχή:
Γιατί "σουβλάκι";

Γιατί είχαμε τις μεγάλες σούβλες που περνούσαμε τα ζώα, αλλά μετά εγένετο σουβλάκι ίνα ξεχωρίσουμε την τεράστια σούβλα (1.20μ κατ ελάχιστον) από το μικρό παρασκεύασμα. Ετυμολογικά δε η σούβλα δεν είναι ελλήνικος λέξη, είναι λατινική και σημαίνει "το σουβλί του υποδηματοποιού".

Λογικό, βγάζει νόημα, περιγράφει το "εργαλείο" στο οποίο περνιέται το κρέας για να ψηθεί. Φαν φακτ, στα ελληνικά ελληνικά αυτό λεγόταν "οβελός" και τα πρώτα σουβλάκια παίζουν μέχρι Σαντορίνη το 1500 π.χ, οπότε Βόρειοι και Νότιοι αν θέλετε να το λέτε 1000000% σωστά και ελληνικά, θα το λέτε όπως το έλεγαν αυτοί. Αλλά ξέρω, δε σας αρέσει έτσι, είναι άδικο. Μένουμε λοιπόν στο οτι το "σουβλάκι" είναι σωστό.

Γιατί "καλαμάκι";

Γιατί από ο,τι έχουμε πληροφορηθεί το πρώτο υλικό από το οποίο φτιάχνονταν τα ξυλάκια για τα σουβλάκια ήταν το πανταχού παρόν και πάμφθηνο καλάμι. Το κρέας το περνούσαμε λοιπόν σε ξυλάκια από καλάμι (που κάνει κάτι μύτες και κόβει σα διάολος παναθεματο), οπότε τα λέγαμε ή σουβλάκια επειδή ήταν μίνι σούβλες ή καλαμάκια (ελλήνικος λέξη σε αντίθεση με τη subula) επειδή ήταν φτιαγμένα από καλάμι. Το οποίον σημαίνει ότι ΚΑΙ το "καλαμάκι" είναι σωστό, περιγράφει και αυτό το "εργαλείο" στο οποίο περνιέται το κρέας για να ψηθεί.

Η γνωστή ένσταση:

Αυτό είναι καλαμάκι                                                       αυτό είναι σουβλάκι

 Είπαμε ότι πάμε με τον κανόνα "ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ > ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ" 
Αν θέλετε να γίνω σχολαστικά σπασαρχίδης όπως επιλεκτικά γίνονται μερικοί μερικοί και από τις 2 μεριές θα έλεγα οτι το πάνω αριστερά είναι ένα σωληνάκι (γιατι ειναι και σωληνοειδές και πλαστικό, 2 στα 2). Και αρχική του ονομασία είναι straw που σημαίνει "άχυρο". ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ ΚΑΛΑΜΑΚΙ τοτενες; Επειδή έτσι το λέει η πλειοψηφία; μπα; αλήθεια;
Τα δεξιά είναι δεκτό να λέγονται και σουβλάκια και καλαμάκια γιατί το 1 περιγράφει το σχήμα, το άλλο το υλικό.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Ισοπαλία βορρά νότου (γιατί έτσι μόνο γηπεδικά καταλαβαίνετε) ΣΩΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ 2.


Β. "ΕΝΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΜΕ ΓΥΡΟ"

Αφού ορίσαμε ως σουβλάκι/καλαμάκι  το "κομμάτια κρέατος περασμένα σε ένα σουβλόσχημο σκεύος που ίσως είναι μεταλλικό ίσως φτιαγμένο απο πεπιεσμένο ξύλο καλαμιού" ..
Μισό, παρένθεση..

Τώρα που χουν βγει κάτι τρεντι χιψτερ σουβλατζίδικα και περνάνε σε σουβλάκι/καλαμάκι τα πάντα, γιατί δε διαμαρτύρεστε ρε ντουγάνια ότι "χαχαχα βλάχοι, σουβλάκι είναι μόνο με κρέας, όχι με μανιτάρια και χαλούμι". 3500 χρόνια σουβλάκια με κρέας τρώμε, απο που και ως που σουβλάκι χαλούμι (μπα τι έγινε, σπάει νεύρα η σχολαστική σπασαρχιδιά; όχι για να βλέπετε τι τραβάω εγώ όποτε διαβάζω τις παπαριές σας)

αφού ορίσαμε τότε το σουβλάκι ως γαμημένα κομμάτια κρέατος περασμένα σε ένα λεπτό μακρόστενο γαμημένο σκεύος με μυτερή .. μύτη, πάμε παρακάτω.

ΤΙ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΜΕ ΓΥΡΟ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ;

Κατανόηση ιστορικού πλαισίου:

Μέχρι τουλάχιστον τα μέσα 80'ς δεν έπαιζε γύρος εύκολα "κάτω". Ειδικά σε μικρές ημι-επαρχιακές πόλεις όπως αυτή που μεγάλωσα εγώ, δεν έπαιζε με τίποτα. Στην Αθήνα ΙΣΩΣ να είχε σε τίποτα ψαγμένα, αλλά δε θυμάμαι ποτέ να χω δει. 

ΟΠΟΤΕ, από το 1930φευγα ξερωγω που ανοιξαν τα πρώτα σουβλατζιδικα στην Αθήνα, έπαιζε μόνο σουβλάκι. Στην αρχή σκέτο ψωμάκι μετά έσκασαν κάτι αιγυπτιώτες αι σμυρνιοί και να ναι καλά οι άνθρωποι και έπαιξε και πίτα. ΟΠΟΤΕ το μοναδικο που μπορούσες να παραγγείλεις είναι σουβλάκι με πίτα όπως είναι και η καθομιλουμένη. Στην πίτα έμπαιναν τα κλασσικά , ντομάτα,κρεμμύδι, μαϊντανός,τζατζίκι και κοκκινοπίπερο (και ευτυχώς όχι η κατηραμενη προτηγανισμένη πουρεδιασμένη κατεψυγμένη πατάτα-μπάζο). Αυτά ήταν τα "απ'όλα". Με τον καιρό λοιπόν συνήθισαν οι "κάτω" επειδή δεν υπήρχε άλλη επιλογή, αντί να λένε "ένα σουβλάκι πίτα απ'όλα" να λένε "ένα σουβλάκι απ'όλα". Καλά μέχρι εδώ; καλά. Τίποτα μεμπτό. Έλα ντε όμως που με το πέρασμα των χρόνων διολίσθησε η ντοπιολαλιά και μεταφέρθηκε η ένοια. Έτσι η λέξη "σουβλάκι" κατέληξε μετά από 50+ χρόνια τουλάχιστον να σημαίνει και το ..σουβλάκι ΑΛΛΑ και το "πίτα με ..." . Για αυτό λεγόσαντε και "σουβλατζίδικα". Αφού μόνο σουβλάκια είχαν οι άνθρωποι.

Όταν λοιπόν εισήχθησαν στην αγορά γύροι, πανσέτες, σουτζούκια, μπιφτέκια, λουκάνικα κλπ, δυστυχώς η συνήθεια έμεινε οπότε ακούς ακόμα κόσμο να λέει "ένα σουβλάκι με γύρο".

Καταννοούμε την πηγή του λάθους, αλλά επειδή τουλάχιστον από αυτούς που το διαβάζουν αυτό ελάχιστοι είναι γεννημένοι το 1920 και το λενε έτσι 90 χρόνια, όχι, η ντοπιολαλιά δεν πρέπει να αντιβαδίζει στη λογική. Σα να παραγγέλνεις "μακαρόνια με πένες" και να εννοείς "πένες με κιμά" ή να παραγγλνεις "τυρόπιτα με σπανάκι" επειδή στο χωριό σου είχατε παλιά μόνο τυρόπιτες και ουχί σπανακόπιτες οπότε

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Το "σουβλάκι με γύρο" είναι πιο ΛΑΘΟΣ  και από κάτι πολύ λάθος. Αν θες να είμαστε σωστοί, λέμε "μια πίτα με... " κλπ κλπ.   Ο πόντος στο Βορρά

Με έξτρα πόντους σουβλακικών ψόγων γιατί ξιπασμένε αθηναίε μιλενιαλ εξ-μπαστουνόβλαχε, ξέρεις να μου τη λες αμα κάνω λάθος στο νιγκίρι και το σασίμι ή τα αγαπημένα σου μπεϊγκελς, τη γαμημένη την πίτα γύρο δε μπορείς να την πεις σωστά.

update: Δεδομένου ότι "σάντουϊτς" είναι ως ορισμός "2 φέτες ψωμί και ανάμεσα κάτι" , να λες "ένα σαντουιτς γύρο" και να εννοείς "μια πίτα γύρο" είναι επίσης λάθος. Σωστό είναι για το ψωμάκι.

Γ. "Γιατί τα λέτε σουβλατζίδικα αφού έχουν και γύρο και μπιφτέκια και και και;"

Αυτή είναι ερώτηση που προϋποθέτει έξτρα πόντους χαζομάρας για να κολλήσεις σε κουβέντα αλλά ας είναι.

Το "Γυράδικο" στη Λαμπράκη ρε κλάμπανε γιατί επιτρέπεται να πουλάει και σουβλάκια και μπιφτέκια τότε;

Οι πιτσαρίες γιατί πουλάνε και μακαρονάδες;

Οι φούρνοι γιατί δεν πουλάνε φούρνους;

Α σιχτίρ πια. Μισό. Ψυχραιμία. Μέτρα μέχρι το 10. Πιες μια μπύρα. Τσίμπα μια μπουκίτσα...

Αποτέλεσμα

Ψησταριά, οβελιστήριο, ψητοπωλείο, σουβλατζίδικο, γυράδικο κλπ όλα είναι δόκιμες ονομασίες. Σταμάτα να είσαι επαγγελματίας πρήχτης και βρες ένα χόμπι. Ο πόντος πουθενά.

Σημείωση: Κατάρα στις "σουβλακερί" και τα "σουβλάκι μπαρ" που έχουν κατακλύσει τον κόσμο και σερβίρουν κάτι σουβλάκια 2 1/2 εκατοστά, το τζατζίκι το κανουν χωρίς σκόρδο, σε τιμές που αγοράζεις οικόπεδο στη Σαντορίνη. Όξω ρε. Άμα ΔΕ θέλει ο άλλος να φάει σουβλάκι, ΝΑ ΜΗ ΦΑΕΙ. Πάει η άλλη η μπορδόχα η χοντροκώλα σε ψησταριά και λέει "αχ δε μου αρέσει το κρέας, δε μου αρέσει το κρεμμύδι, το σκόρδο, τα καυτερά και τα τηγανιτά, τι να πάρω;" (περίπου πραγματικό γεγονός στο γυράδικο δωπαδα)

"Να πάρε 2 χαρτοπετσέτες και α σιχτίρ απο δω πέρα"..

Μια που το ξεκινήσαμε, θα επεκταθούμε σε ξένα χωράφια τώρα, αλλά ας είναι

Δ. Τι σκατά συμβαίνει με τη μπουγάτσα;

Κλασσικά η ηπειρωτική Ελλάδα δεν υπήρξε στον προηγούμενο αιώνα χωνευτήρι μαγειρικής τέχνης και καλά που ήρθαν οι πρόσφυγες και μας έμαθαν να μαγειρεύουμε .. μαγειρευτά γιατί σύμφωνα με τους ιστορικούς του φαγητού, μέχρι το 22, αρχίδια μαγειρεύαμε. Μετά στρώσαμε. Οι πίτες ήταν ένα άλλο πράγμα. Αλλά τι σκατά συμβαίνει με τη μπουγάτσα και κοροϊδεύουν οι αθηναίοι; (ΟΚ μερικά έχουν πλάκα)

Ε είναι απλό. Δεν τους είπε ποτέ κανείς ότι "μπουγάτσα" είναι το φύλο, όχι το σκεύασμα όλο. Ο πρώτος που άνοιξε μπουγάτσα στην Αθήνα είχε μόνο με κρέμα, τους έμεινε ότι αυτό είναι η μπουγάτσα, τέλος. Φαν φακτ, στις βαλκανικές χώρες και την Τουρκία  που υπάρχει η pogaca, δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με το δικό μας πράγμα, οπότε ψιλιάζομαι ότι το φύλο μπουγάτσα όπως το χουμε εδώ είναι αρκετά δικό μας (πιο πολυ μπουρεκοφέρνει μια και το borek στην Πόλη.. αχ τι θυμάμαι τώρα και ευφραίνομαι ο άνθρωψ.. Τι μπουρέκια, τι κεμπάπ, τι ντονερ , τι γενι ρακι...ααχχχ...ωωωω.. *ινσερτ ήχους γερμανικής τσόντας*.. Αχ δε θα ξαναπάμε ποτέεεεε.. μπουχουχουχουααα). Τεσπα. Κανείς δεν ειδοποίησε το φιλοθεάμον κοινό ότι λέμε μπουγάτσα το φύλο, τέρμα, το δεσαν οι κακομοίριδες. Ε μετά είδαν τα "μπουγάτσα με κιμα"(<=== ΤΑ ΣΠΑΕΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΛΩΝ) , "μπουγάτσα με τυρί" κλπ, κόλωσαν, ένοιωσαν το κλασσικό κόμπλεξ του μαλάκα, είναι και μια μερίδα βορείων ούλτρα κολλημένοι, άρχισαν οι μαλακίες. Πολύ αστείως δε, δεν έχουν πρόβλημα να παραγγειλουν "τυρόπιτα σφολιάτα" , "τυρόπιτα κουρού", "τυρόπιτα χωριάτικη", προσδιορίζοντας έτσι τον τύπο του φύλου, στη μπουγάτσα κόλλησαν μόνο.

Αποτέλεσμα

Ξεκάθαρο. Μπουγάτσα με τυρί, μπουγάτσα με κιμά, μπουγάτσα με σπανάκι, μπουγάτσα με κρέμα. Μπουγάτσα είναι το φύλο. Ο πόντος στο βορρά

Ε. Και με τα κασέρια;

Εδώ συνέβει ψιλιάζομαι ό,τι συνέβει και στην Αθήνα με τους γύρους. Κατά πάσα πιθανότητα έπαιζε 99.5% ως τυρί η φέτα παντού οπότε όταν λέγαν "τυρί" εννοούσαν φέτα, μετά έσκασε και κανα κασέρι στα αστικά παντοπωλεία οπότε το πήγαν εύκολα: Έχουμε το "τυρί" , έχουμε και το "κασέρι".

Οπότε πάω σουπερ μάρκετ και ακούω "βάλτε μου 10 φέτες κασέρι γκούντα", "αυτά τα κασέρια είναι πικάντικα;" (δείχνει γραβιέρες και κεφαλοτύρια).

Για να ξεκαθαρίζουμε. "Τυρί" είναι η πάνω πάνω κατηγορία. Η φέτα και το κασέρι είναι διαφορετικά είδη τυριών, όχι ξεχωριστές κατηγορίες. Δεν υπάρχει "κασέρι γκούντα" όπως δεν υπάρχει και "φέτα μανούρι" όπως δεν υπάρχει και "γραβιέρα ροκφόρ". 

Πάρτε ινφο βασικές για τα ελληνικά τυρια ΠΟΠ και γενικές για τα τυριά (ανευ ελληνικών):

Πάρε και τις κατηγορίες και άμα δε σου αρέσουν, ξεκίνα τον αγώνα ενάντια στην πραγματικότητα

Τρέχα τώρα προσπάθα να κάνεις κατηγοριοποίηση μονο με "άσπρα" vs "κίτρινα". ΔΕΝ πάει έτσι. Ξεπεράστε το

Αποτέλεσμα

Ξεκάθαρο και εδώ: Το κασέρι είναι 1 τυρί, η φέτα είναι άλλο 1 τυρί, ξεκολλάτε. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ τυριών, είναι  ΚΑΙ ΤΑ 2 τυριά που με τη σειρά τους ανηκουν σε ευρύτερες υπερ-κατηγορίες. Ο πόντος στο νότο

Τις ενίκησον προφέτα;

Κανείς δε νικάει σε εμφύλιες διαμάχες όσο αναίμακτες και μαλακισμένες και αν είναι. Χάνουν και οι 2 εξ ορισμού. Σταματείστε να βγάζετε τα κόμπλεξ σας απο δω και απο κει οι πιστοί. Σταματήστε να ξεσπάτε στο ιντερνετ την προσωπική σας ζοχάδα και να βλέπετε τους συνομιλητές σας εκεί ως σάκους του μποξ για να βγάλετε τη συσσωρευμένη οργή που ενίοτε δικαίως ενίοτε αδίκως υποθάλπτετε στα δασύτριχα στήθη σας.

Το φαγητό ενώνει τον κόσμο, δεν τον χωρίζει.  Το φαγητό είναι πολιτισμός και η μαγειρική τέχνη.

Βγείτε και έξω και δοκιμάστε πράγματα. Μην πηγαίνετε στο Παρίσι και ψάχνετε σουβλατζίδικο γαμώ το φελέκι μου, επειδή "οι γάλλοι ειναι βρώμικοι και δεν εμπιστεύομαι"

Οι καλύτερές μου αναμνήσεις είναι γύρω από ένα τραπέζι με φίλους, οικογένεια και καλό φαγητό με ωραίο ποτό.

 (Ενίοτε και γύρω απο ενα μεγάλο κρεβάτι με φίλες και ποτό)

Να κοιτάτε να δημιουργήτε τέτοιες αναμνήσεις και να ξεσπάτε έτσι τον πόνο και τη ζοχάδα σας και να μην είστε σπασαρχιδέοι πολεμιστές του ιντερνετ.

Φάτε και πιείτε μαζί. Μούσκαροι.

Έτσι εμίλησε ο γκραν προφήτης του Μέγα Σουβλακέος, όργανο φωτεινων της υψηλής Σούβλας, γνωστός και ως το Στόμα του Σουβλακέος (κακώς αντιγραφηθείς από το Στόμα του Σάουρον), γνωστός και ως Υπέρτατος Τεμαχιστής και Κόπτης Κοψιδίων, Ύψιστος Παπρικάριος και Μπουκοβικός Αναλυτής των Ιερών Ανναλς (οχι anal, annals, βόδια.)

Υ.Γ: Ευχαριστίες στον πιστό πιστό και γνωστό μπεκροκανάτα πρόεδρα ΑΠΙ που με μπρίζωσε να το γράψω