Επανάσταση ή Αλλαγή Συνήθειας; Μια φιλοσοφική κουβέντα

Αγαπητά μου πιστόνια, σεπτοί μου φίλοι, πότνιοι χρηματοδότες της επιχ.. πίστης μας.

Όλοι μας.

Όλοι μας λέγω - σκούπισμα παγωμένου δακρύου στη γωνία του σμιλεμένου λες από πέτρα προσώπου μας- συγκινηθήκαμε!
Αναστατωθήκαμε!
Ανατσουτσουρωθήκαμε!
Συμπουρμπουλιαστήκαμε!
Εξηνέστημεν!
(εχέσθημεν μπάρμπα)
Όταν μάθαμε τα θλιβερά νέα της ανόδου του ΦΠΑ στα σουβλάκια. Και σε κάτι άλλες σκουπιδοπαπαριές που είναι αλλωνών χωράφια.

Από σήμερα, η ολοένα και λιγότερο δημοφιλής μας κυβέρνηση, μας ανεβάζει κατά 10% το ΦΠΑ στα σουβλάκια.Δε θα μπω εις πολιτικά χωράφια και σχολιαζμούς τέκνα μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου κακοχρονονάχουν οι παλιομπαταχτσήδες. Οι πολιτικοί σχολιασμοί και επεμβάσεις είναι ίδιον άλλων, πιο επηρμένων ηγετών και όχι ημών.
Οπότε ξεπερνώντας τις πολιτικές παραινέσεις και ηρωικές κραυγές, ερωτώ :

Ξεσηκωνόμαστε να τους σπάσουμε τα παϊδια ή όχι;
(τι; αυτό είναι πολιτικό σχόλιο; τι πολιτικό ρε μπαγλαμά; να τους σπάσουμε τα παϊδια είπα, όχι να συζητήσουμε μαζί τους τις επιδράσεις της ρεαλπολιτίκ στην τιμή των σέσκουλων..! τι; α ναι ε; και η βία με πολιτικά κίνητρα πολιτική κίνηση είναι; α.. δηλαδή άμα πάω και πλακώσω τον άλλον στις μάπες χύμα είμαι καννίβαλος, αλλά άμα ταυτόχρονα κραυγάζω κάποιο σύνθημα κάνω πολιτική δήλωση; και θα φάω λιγότερη φυλάκα έτσι; τι; άμα πω ότι είμαι αγωνιστής του τάδε θα έρθουν τα άλλα απόξω και θα χειροκροτάνε; καλά και τι τους έχω τους πιστούς; ναι καλα. Θα τα πούμε μετά. Ναι θα φέρω κιμά το βράδυ. Ναι . Όχι δε θα αργήσω. Μα.. καλά . Ναι θα περάσω και από τη μάνα σου. Πιο μετά.)

ΟΧΙ ΑΔΕΡΦΙΑ. 


Δεν ξεσηκωνόμαστε. Δεν καταφεύγουμε στην εύκολη λύση της βίας και του αδερφοκτόνου πολέμου για 10% στα σουβλάκια. Το 10% πάνω είναι μια ευκαιρία.
Ναι είναι μια ευκαιρία για τους ευκαιριακούς ευκαιροσκόπους να βγάλουν ευκαιριακά λεφτά ανεβάζοντας την τιμή στο αγαπημένο μας έδεσμα κατά 15% ή και 20%. Αυτοί είναι άξιοι της αδιαφορίας μας. Της ιεράς οργής μας. Αλλά και του οίκτου μας.
Το 10% πάνω είναι και μια ευκαιρία για μας. Για σας. Για όλους μας. Να επιστρέψουμε στις ρίζες. Να ξαναενωθούμε με την ιερά τσίκνα. Να τιμήσουμε τους προγόνους μας και να ευχαριστηθούμε κοψίδια με την ψυχάρα μας.
Η λύση είναι απλή και εφαρμόσιμη σαν το Κεμπάπ του Κολόμβου (ποιο αυγό και μαλακίες, αυτά τα λένε κάτι ανιστόρητοι κερχελέδες που δεν ξέραν να μαγειρεύουν).
Θα ψήνουμε σπίτια μας αδέρφια.
Κάθε σπίτι και θράκα.
Κάθε γωνιά και ψησταριά.
Κάθε προεξοχή και σούβλα.
Σε όλη την Ελλάδα. Από το Τριεθνές στη Γαύδο και από την Κεφαλλονιά στη Σάμο.
Η ιερή σπίθα του Σουβλακέα να φουντώσει σε κάθε σπίτι.
Να γίνει φλόγα.
Να γίνει φωτιά.
Να γίνει πύρινη γλώσσα που θα γλείφει ηδονικά τα λιπάκα των καθαγιασμένων κοψιδίων, πασαλειμμένων με λάδια, λεμόνια, ρίγανες, πάπρικες, μπούκοβα, κρομμύδια, ντομάτες και λοιπά.
Να μυρίζει όλη η γειτονιά κοντοσούβλι και προβατίνα.
Και κρασί. Και μπύρα. Και τσίπουρο. Και τηγανητά συκωτάκια. Και κοκορέτσια. Και κεμπάπ.
Και σουβλάκια και πανσέτες και μπιφτέκια.

Ανάφτε τις φλόγες πρώτα στις καρδιές σας και μετά ανάφτε και τις ψησταριές σας.
Με λίγη οργάνωση, μετά το κίνημα των αγανακτισμένων, θα οργανώσουμε το κίνημα των καψαλισμένων και θα πλημμυρίσουμε τη χώρα με την ιερή τσίκνα των καλοψημένων κρεατικών.
Καλέστε τους φίλους σας στο σπίτι και τσακιστείτε στη μασαμπούκα και το λαδομπούκι στα λεμονολάδια της πιατέλας με τα ψητά. Πιείτε και τους κράσους και τις μπύρες σας και στείλτε στον αγύριστο τα 10% του κρυφοχορτοφάγου Ζορζ.

Ολοι μαζί για μια Ελλάδα νέα, τσικνιστή και χαρούμενη.

Και εγώ μαζί σας.
+Σουβλόγησον+

Σουβλακική Ημέρα Κρίσεως - 2011

Αγαπητοί μου πιστοί, ήρθε η ώρα.
Όλες οι άλλες θρησκείες (δημοφιλείς και μη) έχουν ένα σκάλωμα με τις ημέρες της κρίσεως. Θειάφια, φωτιές, ατμοί, σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, τέρατα με 8 κεφάλια 23 μύτες και 47 παπάρια, διαόλοι, τριβόλοι, εφρίτ, δράκοι, ελοχίμ, παπαρίμ, ταμτιριριμ, τα τσιμπιρδόνια του Καράμπελα και το κουτί της Χάϊδως.

Ασε που αυτοί οι ερασιτέχνες, όσο δημοφιλείς και να είναι, παραμένουν ερασιτέχνες. Δεν έχουν ΜΙΑ μέρα κρίσεως, έχουν πολλές.
Σου έλεγε ο άλλος "την τάδε ημερομηνία, το έτος 1000, θα έλθει η μέρα της κρίσεως". Έκανες και συ τον προγραμματισμό σου. Πήγαινες, μετανοούσες, έγραφες τα υπάρχοντά σου στην ενορία να σου σχωρεθούν οι αμαρτίες, έτρωγες ένα ωραίο γεύμα με την οικογένεια, και την πρώτη μέρα της χιλιετίας, περίμενες αγκαλιά με την κυρά και τα κουτσούβελα, να ρθει το θειάφι απο τον ουρανό να σου κάνει τα μουσούδια κοντοσούβλι. Αλλά δεν.
Πήγαινες μετά στον μπάρμπα και του ξηγιώσουν πασαλιμανιώτικα.
"Έλα δω ρε μόρτη, σύ δεν είπας ότι σήμερα θα μας πάρει ο δγιάολος;"
"Ναι τέκνο μου αλλά να, υπήρξε ένα μικρό γραφειοκρατικό λάθος, και τελικά δεν εννοούσαμε ακριβώς σήμερα αλλά σε χίλια γενικότερα"
"Ρε άσε τις μαλαγανιές και φέρε πίσω το οικόπεδο που σου γραψα".
"ΤΕΚΝΟ μου, μη, αμαρτία. Δε μπορώ να στο δώσω τώρα. Αστο καλύτερα γραμμένο σε εμάς, να είσαι καλυμμένος για όποτε καταφέρουμε να οργανώσουμε την ημέρα της Κρίσεως".
"Τι να σου πω ρε παπά, μπορεί και να χεις δίκιο".
Έτσι γινόταν κάθε λίγα χρόνια.
"Φέτος η Μέρα της Κρίσεως"
"Του χρόνου η Μέρα της Κρίσεως"
"Την άλλη Παρασκευή η Μέρα της Κρίσεως"
"Στις 31 του Φλεβάρη η Μέρα της Κρίσεως"
"Τώρα περίμενε όπου να ναι σκάει, έ-ε-έρχεται"
"Έρχεται ο Αντί-Τετοιος. ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΦΤΑΝΕΙ"
"ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΦΤΑΝΕΙ"
"ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΛΙΓΟ ΕΡΧΕΤΑΙ"
"Μετανοείτε, ο Αντίτετχοιος κοντεύει να φτάσει και είναι παρμένος επειδή τον κουτσούλησε ένα περιστέρι στο πέτο και ήταν το καλό Δευτεροπαρουσιάτικο κοστούμι που είχε ράψει για αυτό το λόγο στον Αρτίστι Γκαρκαλιάνοι"
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δε συννενοούνται και μεταξύ τους τα διάφορα παρακλάδια.
Έτσι έχουμε περίπου 18 ημέρες Κρίσεων κάθε χρόνο, με μεγάλη αύξηση του φαινομένου σε χρονιές με στρογγυλά νούμερα. Ειδικά τότε με το γαμήδι το Μιλλένιουμ, πρέπει να είχαν την Ημέρα της Κρίσεώς τους όλες μαζί οι θρησκείες - γνωστές και άγνωστες και μερικές που δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για να κάνουν την ημέρα της κρίσεως τους στο μιλένιουμ.
Φυσικά έχουμε βαρεθεί με τις αναβολές εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια.
"Αχεμ ξέρετε, ναι, όχι τώρα τελικά, ο Μεγάλος άλλαξε γνώμη"
"Μην ανησυχείτε, είχαμε ένα θεματάκι στο τελωνείο γιατί τόση Φωτιά της Κόλασης, έχει κεγαμω τους δασμούς"
"Πέσαμε λίγο έξω στους υπολογισμοί. Τί; πόσα χρόνια; Αρκετά ώστε να σε κοροϊδεύουμε μέχρι να πεθάνεις -και μετά δε θα χει σημασία. Πέφτε το φράγκο τώρα, γιατί η οργάνωση της Κρίσεως είναι δαπανηρή διαδικασία".

ΕΜΕΙΣ όμως, δεν είμαστε ερασιτέχναι ρε λαμόγια!
ΕΜΕΙΣ είμαστε συνεπείς.
ΕΜΕΙΣ όταν οργανώνουμε Ημέρα Κρίσεως, το λέμε και το ΚΑΝΟΥΜΕ.
ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ
Και το κάνουμε ΤΖΑΜΠΑ. (Αντε να μας κεράσετε κανα τσιπουράκι αλλά από την καλή σας την καρδιά, όχι υποχρεωτικά)

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ!

Πρόσκληση Ημέρας Κρίσεως Μέγα Σουβλακέα

Υ.Γ : Οι ενδιαφερόμενες μπορούν να κριθούν και για τα οπίσθια προσόντα, αν επιθυμούν, είμεθα ευέλικτοι

Υ.Γ2 : Επειδή η Eskarina μας την είπε ότι δεν τάζουμε τίποτα, σε αντίθεση με τους άλλους..
Το επιχείρημα "οκ οι αλλοι τάζουν αλλά είδες πως κρατάνε τις υποσχέσεις τους" δεν έπιασε.
Οπότε ας τάξουμε και μεις.
"Τα καλύτερα μπαλκόνια κερδίζουν εισιτήριο διαρκείας στη Σουβλαντάθ, δια βίου προμήθεια μπύρας και το θαυμασμό του ιερατείου"
Νταξ τώρα;;

Το μήνυμα της Τσικνοπέμπτης

Αγαπητά μου αδέλφια, φίλοι, φίλες (ειδικά εσείς με τα τσουπωτά πωπίδια και το δερματάκι-φίλντισι).

Σήμερα εορτάζουμε. Σήμερα χαιρόμεθα. Σήμερα αφήνουμε πίσω τα όποια προβλήματά μας, οικονομικά, ερωτικά, προσωπικά, επαγγελματικά και τα λοιπά και βγαίνουμε όξω να χαρούμε λίγο γιατί πολύ μαυρίλα έχει πέσει γαμώ την καταδίκη σας.

Βέβαια θα μου πεις "πόσο εύκολο είναι ρε μπάρμπα να τα ξεχάσουμε όλα αυτά, μου λες;"
Και εγώ θα σου πω "τέκνο μου, μπορείς να ξεχάσεις τα πάντα αν πιείς νηστικός 4-5 σφηνάκια τσίπουρο-χειροβομβίδα. Το κακό είναι ότι θα ξεχάσεις και το όνομά σου, που μένεις και πως γυρνάς, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες".
Τα πάντα τα χει μελετήσει ο Σουβλακέας. Οίνος ευφραίνει καρδίαν λέγανε οι σοφοί πρόγονοί μας και ξέραν τι λένε. Βέβαια ήταν κατά της κατάχρησης γιατί τότε δεν είχαν γιατρούς να σου βάζουν ανταλλακτικό συκώτι όποτε οι τρανσαμινάσες σου ήταν περισσότερες και από το χρέος της Γκρέτσιας.

Πως ξεκίνησε όμως το έθιμο της Τσικνοπέμπτης; Ξέρεις; Όχι. Θα σου πω για να μαθαίνεις.

Πριν χιλιάδες χρόνια, στο μικρό χωριό Άνω Χοιρομέριον Κορινθίας (που είναι τώρα τα Τρίκαλα που πάτε και τα σκάτε για κόκορα-μακαρόνια και προβατίνα γάστρα; Από την άλλη πλευρά, καμία σχέση) είχε πέσει λιμός. Ο κόσμος πείναγε, δεν έβγαινε από τα σπίτια, οι έμποροι στην αγορά ήτο απογοητευμένοι, ο Τσίπρας της εποχής καθόταν σε μια γωνιά και κράταγε μούτρα στο σύμπαν, υπήρχε πολλή γκρίνια και απαλεψιά, όπως θα λέγαμε στο στρατό.
Έτσι κύλαγε ο καιρός και ο κόσμος μιζέριαζε. Ώσπου μια σκοτεινή και μουρτζούφλα μέρα κάπου στο τέλος του μήνα Γαμηλίωνα έγινε ένα θαύμα.
Ο Σουβλακεύς τους λυπήθηκε και είπε να τους στρώσει λίγο χαρακτήρα. Έτσι έριξε ένα τελεφούνκεν στο Διόνυσο (άλλη μεγάλη μορφάρα από κει πέρα). Ο Διόνυσος εκείνη την ώρα μόλις είχε ξυπνήσει από ένα γερό μεθύσι και έπινε για να θυμηθεί τι έκανε χτες βράδυ ενώ κάτι σούπερ ντούπερ θηλυκούλια του έκαναν μασσάζ στις πατούσες και τεχνητή αναπνοή στα αμελέτητα.
Λίγο πολύ ο διάλογος ήτο ο εξής :
Σ : ΈΕΕΕΕΕΕΛΑ ρι μιλίκι, τι λέει;
Δ : Μπρος
Σ : ΙΕΛΑ ΡΕ ΜΟΥΣΚΑΡΕ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ
Δ : Ε και εγώ εγώ είμαι αλλά δε βλέπω που θα μας πάει αυτό.
Σ : Ξύπνα ρε βόϊδι και σε θέλω για δουλειά.
Δ: Ποτάκι θα κεράσεις;
Σ: Και ψητό.
Δ: Θα χει και καλλίπυγες κορασίδες;
Σ: Ε φέρε και συ καμία
Δ: Νταξ από αυτό και από κρασί, έχουμε περίσσεμα. Για πε
Σ: Ρε συ, είναι ένα χωριό το Άνω Χοιρομέριον που είναι πολύ εντάξει τυπάκια αλλά έχει πέσει πολλή μαυρίλα. Και δεν τους βοηθάει κανείς. Γουστάρεις να οργανώσουμε ένα ωραίο θαυματάκι να τους φτιάξουμε το κέφι;
Δ: Πάρτι δηλαδή;
Σ : Τέτοιο πάρτι, που θα τους φύγει η μαγκιά
Δ: Μέσα δικέ μου.

Ξημέρωνε Πέμπτη και στο χωριό η γνωστή μαυρίλα, καταχνιά και εγκατάλειψη.

 To Άνω Χοιρομέριον τα ξημερώματα της πρώτης Τσικνοπέμπτης

Γύρω στις 4 το απόγευμα ο Διόνυσος άκουσε μια φωνή στα ώτα του.

"ΞΥΠΝΑ ΡΕ ΚΑΡΜΠΟΓΥΦΤΑ, ΤΟ ΠΑΡΤΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ"

Αγουροξυπνημένος και ακόμα μέσα στη ζαλούρα, πετιέται ο Ντένις, βάζει τη χλαμύδα (στραβά) αρπάει τον Πάνα και τη φλογέρα του , μερικούς Σάτυρους, κάτι Νύμφες, κάτι Σειληνούς και βάζει τα πόδια στον ώμο να πάει Άνω Χοιρομέριον.

Κρύβονται στο δασάκι στις παρυφές του χωριού. Περίμεναν το σύνθημα.

Με το που έπιασε να νυχτώνει, ξαφνικά πυκνοί καπνοί έπνιξαν το χωριό.

H απαρχή του θαύματος (Inception για τους αγγλοσαξωνομαθείς)

Ο κόσμος άρχισε να πανικοβάλλεται γιατί αφ ενός μεν ήταν κοντά ο Πάνας, αφ ετέρου δε όταν βλέπεις ξαφνικά τέτοιο ντουμάνι, κλάνεις παστοκύδωνο. Και τότε ο Σουβλακεύς έριξε το σύνθημα

Σ : "ΝΤΟΥ ΡΕ!"

......

Σ : ΝΤΟΥ ΛΕΩ!!

......

......

......

Σ: ΞΥΠΝΑ ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΠΕΚΡΟΥΛΙΑΚΑ, ΝΤΟΥ ΛΕΜΕ ΝΤΟΥ!!

Δ: ΤΙ ΝΤΟΥ ΡΕ ΣΟΥΒΛΑΚΕΑ;

Σ: ΜΑΝΙ

Δ: Ε-ΧΙΚ-Ε;

Σ : ΝΤΟΥ-ΜΑΝΙ ξύπνα ρε τι είπαμε!! ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΡΕ, ΝΤΟΥ-ΜΑΝΙ!

Και παίρνει μπροστά ο Ντένις με την κουστωδία του.

Και η ομίχλη μετατρέπεται σε ευωδιαστή τσίκνα από ψητά. Και μέσα στην αιθέρια αχλύ διαγράφονται οι σιλουέτες των κοντοσουβλίων και των γουρουνακίων που ψήνονται. Και δίπλα τους η μπάντα του Πάνα να βαράει ροκιές, καλαματιανά, πανκιές, ντίσκο, σκα, ρέγγε. Και οι Νύμφες ημίγυμνες να χορεύουν -αλλά όχι όπως οι καμένες γκόμενες του ΣΥΡΙΖΑ στα πάρτυ με πειραματικό ρεγγεχιπχοπραπτζαζφανκσοουλεθνικ- .

Και στη μέση του χωριού τρεις κρουνοί άρχισαν να ρέουν μπύρα, τσίπουρο και κρασά.

Και οι κάτοικοι ξεψάρωσαν και άρχισαν δειλά δειλά να τσιμπάνε και να πίνουν.

Μέσα σε δύο ώρες στην κεντρική πλατεία του χωριού γινόταν της Μαινάδας το κάγκελο.

Χορεύανε γυμνοί κρατώντας μπούτια (ψητά) στο αριστερό και μπούτια(ζωντανά) στο δεξί - εξ ου και το "δεν ξεύρει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά", ο Διόνυσος ντυμένος παπαροκάς να χορεύει μέσα στο συντριβάνι, τα Σουβλοχίμ να φασώνονται με τη Δημαρχέσσα, ο Δήμαρχος να τραγουδάει καραόκε αγκαλιά με τον Πάνα "Καραπιπεριμ πιπερίμ πιπερίμ", οι κάτοικοι ταυτόχρονα να τρώνε να πίνουν και να μπαλαμουτιάζονται.. Χαμός σου λέω. Γέλιο, τραγούδι, φαϊ, χορός, σεξ, κεγαμώ τις φάσεις.

Και παντού γύρω η ιερά τσίκνα να αγκαλιάζει το πλήθος και να του απορροφά τον καημό, τη δυστυχία τους ρευματισμούς και την ποδάγρα.

Το άλλο πρωί τίποτα δεν ήταν το ίδιο.

Οι κάτοικοι ξύπνησαν χαρούμενοι, ευδιάθετοι και χωρίς κανένα σημάδι του τι είχαν περάσει τόσο καιρό.

Το χωριό, αγνώριστο.

To Άνω Χοιρομέριον μετά το πάρτυ

Και σε μια γωνιά στην άκρη του χωριού, ο Σουβλακέας, ο Πάνας και ο Διόνυσος, ροχάλιζαν ευχαριστημένοι και μακάριοι, γιατί για άλλη μια φορά είχαν γιατρέψει τον κόσμο από τα δεινά του, χωρίς να ζητήσουν κανένα αντάλλαγμα, πέραν από αυτό το τεράστιο χαμόγελο που ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη των κατοίκων.

Εδώ τελειώνει η ιστορία της πρώτης Τσικνοπέμπτης.

Ευοί Ευάν αδέλφια.

Να στε καλά

Ένα κοινωνικό μήνυμα

Πολιτιστική σύγκρουση ιδεών.

Όταν οι άλλοι μαντρώνουν τον κόσμο μέσα σε χιλιάδες απαγορεύσεις και περιορισμούς, εμείς νουθετούμε με σκοπό την απελευθέρωση σώματος και πνεύματος αλλά και τη διατήρηση της υγείας μας.

Προφυλακτικά Souvlaki Magnus
Σε 5 εκρηκτικές γεύσεις
Πίπα γύρο
Πίπα σουβλάκι
Τυροκαυτερή
Τζατζίκι
και ηφαιστειακή έκρηξη με πάπρικα-barbecue

Εντζόι !

Y.Γ : Μετά από σχετική αίτηση του φίλτατου Latecomer επεξεργάζομαι την ιδέα να κυκλοφορήσει η σειρά προφυλακτικών μας σε γεύσεις προσαρμοσμένες σε τοπικές σπεσιαλιτέ, με πρώτη στη σειρά τη γεύση "Κρέπα Τζε" (προελεύσεως Ιωαννίνων, με εξευρωπαϊσμένη χροιά όμως). Η γεύση "Κρέπα Τζε" μάλλον θα έχει γεύση κοντοσούβλι πρόβειο, γιαούρτι Δωδώνης και τσίπουρο.

Κρεσφόντης ο Όμορφος

Σήμερα η εκκλησία του Μέγα Σουβλακέα τιμά τη μνήμη (;;; δεν είμαστε και σίγουροι, δες παρακάτω)του Κρεσφόντη του Όμορφου, γνωστού γόητα της αρχαιότητας, με πάνω απο 6500 καταγεγραμμένες κατακτήσεις. Ο Κρεσφόντης ήτο μάστορας στο σουτζουκάκι το οποίο και εμπότιζε με ειδικά αφροδισιακά βότανα και κουτούπωνε τα κοριτσούδια. Σήμερα θεωρείται προστάτης της ν-απλής συνουσίας και της ερωτικής ορμής.

                 Ο Κρεσφόντης σε τιμητικό νόμισμα της πατρίδος του

Γεννημένος το 860 π.χ σε ένα χωριό της Θήρας, ήτο γόνος κτηνοτρόφων και σουβλατζήδων. Η Θήρα ήταν γνωστή για τα σουβλάκια της από τότε όπως και για τον τουρισμό της. Ο μικρός Κρεσφόντης λοιπόν, κυκλοφορούσε το πρωί στα βουνά σαλαγώντας κατσίκια με τον παππού Φερεκύδη και το απόγευμα έπιανε δουλειά στο κρατευτήριο "Η Καλλίπυγος Αφροδίτη" στο σημείο που και τώρα είναι τα αντίστοιχα σουβλατζίδικα των Φηρών.

Πρόσφατα ανακαλυφθέντες "κρατευτές" από την αρχαία Θήρα

Τους καλοκαιρινούς μήνες,το νησί τίγκαρε στις 18χρονες Μυκηναίες, Μινωϊτισες, Κυκλαδίτισες, ακόμα και γκρουπ με φοιτήτριες από τη Φοινίκη και ενίοτε την Αίγυπτο. Δεν ήταν σπάνιες και κάτι Ετρούσκες από Ιταλία μεριά, αλλά αυτές παραήταν χίπισες και οι ντόπιοι δεν τις γούσταραν επειδή δεν είχαν φράγκο.

Ο μικρός Κρεσφόντης λοιπόν, που ήταν και παιδί της πιάτσας, δεν άργησε να νοιώσει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα σε πολύ νεαρή ηλικία. Τόσος ποδόγυρος τριγύρω, δεν άντεξε το παιδί, έτσουζε και κάτι θηραϊκές μπύρες στη ζούλα από τον πατέρα του, να η ζέστη, να το αλκοόλ να αυτή η κουκλάρα η Μινωϊτισα, σε ηλικία 11 1/2 ετών ο Κρεσφόντης έγινε άντρας πίσω από το μαγαζί του μπαμπά, κάτω από τα σκαλάκια. Εκεί που σε 2600 χρόνια περίπου θα άνοιγε το Tithora. Από κει και πέρα ο μικρός γόης, έμαθε τα κόλπα και έγινε μάστορας. Και στον κρατευτή και στο καμάκι. Άλλωστε μην ξεχνάμε και την προφανή φαλλικότητα του σουβλακίου το οποίο μετατρέπεται σε εντονότατο σεξουαλικό υποννοούμενο την ώρα που διαπερνά την τρυφερή σάρκα του κρέατος.. 

Στα αρχαία Φηρά, ο Κρεσφόντης είχε το παρωνύμιο "σατυρίζων" και "διακορευτής". Αν ήταν πιο μπροστά τεχνολογικά μπορεί να τον έβγαζαν "Πυραυλοκίνητο" ή "Οδοστρωτήρα".Οι άθλοι του στο σουβλατζίδικο και στο "καμάκιον" ξεπέρασαν τα όρια της βουκολικής Θήρας και έφτασαν μέχρι την Αθήνα. Όταν είχε γίνει πλέον 18, η φήμη του κόντευε να φτάσει στην Κίνα. Ο τουρισμός στη Θήρα είχε ανέβει 1000% και το καλοκαίρι γινόταν πατείς με πατώ σε. Άρχισαν να ανοίγουν οι πρώτες μεγάλες δισκοθήκες, τα μικρά και άνετα "συναγελαστήρια" καθώς και οι Κυκεωνίες, μια και οι αρχαίοι το πρωί δεν έπιναν καφέ, αλλά κυκεώνα και έτρωγαν ακράτισμα. Και όλα αυτά ως αποτέλεσμα των υπερδραστήριων γεννετήσιων αδένων του Κρεσφόντη.

Γράφει ο ιστορικός της εποχής Φυστίκιος ο Αλμυρός :

"Την 1η Μουνιχίωνα (ο Μάιος ζώα αμόρφωτα) στη Θήρα ξεκινούσι τα Μεγάλα Κρατευτήρια. Ο κόσμος εορτάζει 7 μέρες και εφτά νύχτες με κρέας ψητόν, θηραϊκό ζύθο και χορόν. Εις τα περισινά Κρατευτήρια ο Κρεσφόντης ο Όμορφος κατόρθωσε να παραμείνει ξάγρυπνος για 7 μερόνυχτα, το πρωί ψήνοντας και πουλώντας σουβλάκια και σουτζουκάκια και το βράδυ συναγελαζόμενος με την αφρόκρεμα των επισκεπτριών της νήσου, πολλές φορές επιδιδόμενος σε συνουσία και βακχικάς καταστάσεις, με πλείστες όσες ταυτοχρόνως, παράλληλα ή κατά σειρά.Σύμφωνα με προχείρους υπολογισμούς ο Κρεσφόντης επώλησε πέρισυ 12500 σουβλάκια και εσυνουσιάσθη με περίπου 765 νεανίδας όλων των χρωμάτων και προελεύσεων. Προφανώς ο ερωτικός αυτός Κολοσσός είναι ευλογημένος από όλους τους Θεούς του Έρωτα που γνωρίζομεν, και ίσως από μερικούς που δεν γνωρίζωμεν, ακόμα ακόμα και από μερικούς που ξεπήδησαν εκ του Ερέβους σπεσιάλ ίνα τον ευλογήσουσι".

Η Θήρα σήμερα είναι γνωστή για τη φάβα και τις ληστρικές τιμές, αλλά τότε ήταν γνωστή για το σουβλάκι, τη μπύρα και τον Κρεσφόντη. Κατά ένα περίεργο τρόπο το μαγαζί της οικογένειάς του έκανε τρελλές πωλήσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα, έχοντας κατά 98% στην πελατεία του ωραίες γυναίκες. Αυτό σύμφωνα με τους ιστορικούς εξηγείται με πολλούς τρόπους. Η επικρατούσα εξήγηση είναι ένας συνδυασμός των δύο πιο "δεύτερων" : Ο Κρεσφόντης έριχνε στο μείγμα μπαχαρικών μικρές ποσότητες αιδοιοδιεγερτικού και έτσι όσες έτρωγαν από το κρατευτήριό του αισθανόντουσαν μια περίεργη θέρμη να τις κατακλύζει. Ήταν και εντελώς για εντελώς ομορφόπαιδο, ήταν γλυκομίλητος, αττακαδόρος και τζιμάνι, ε δεν ήθελε πολύ. Στενάζαν οι σωμιέδες. 

Ο θρύλος του είναι τόσο μεγάλος, που κυκλοφορεί ο μύθος πως ακόμα και η Αφρόδω του κατσε ένα ηλιοβασίλεμα στην Οία. Ως απόδειξη οι ντόπιοι χρησιμοποιούν κάποια βαθουλώματα σε μια πέτρα που αν έχεις λίγη φαντασία μπορείς να αντιστοιχίσεις σε δύο παλάμες ανοιχτές, δυό γόνατα παραπίσω και 10 αποτυπώματα από δάχτυλα ποδιού, παράλληλα σε αυτά ένα διπλό ωοειδές βαθούλωμα που προσομοιάζει με γυναικεία οπίσθια. Ο θρύλος λέει πως αυτά άφησε από πίσω της η Αφρόδω όταν την εβόλεψε ο Κρεσφόντης και πως όποια γυναίκα κάτσει εκεί πάνω και κουμπώσει καλά, έχει ιδανικές αναλογίες, ήτοι επιστημονικά "αβυσσαλέα κωλάρα".

Υπάρχει και ένας άλλος θρύλος που λέει πως για αυτές του τις ιδιότητες και για τη μαστοριά του στο σουβλάκι ο Σουβλακέας έδωσε στον Κρεσφόντη αιώνια νιάτα και σφρίγος και οτι ακόμα κυκλοφορεί ανάμεσά μας, χαλαρώνοντας την ατμόσφαιρα και προάγοντας το καλό πατροπαράδοτο σεξ χωρίς απαιτήσεις.

Για αυτό και σήμερα, κόντρα στις άλλες φλωριές των άλλων, εμείς ενθυμούμεθα τον Κρεσφόντη τον Όμορφο και σας προτρέπουμε να χαρείτε τη ζωή, τον έρωτα, τα ψητούρια και τα μπυρόνια.

Και αν φάτε κανα σουβλάκι και σας γυαλίσει ο Σουβλατζής, μπορεί να είστε πολύ τυχερές και να πετύχετε τον Κρεσφόντη τον Όμορφο...

Ιστορικό Υ.Γ : Το όνομα "Κρεσφόντης" μου κόλλησε χτες που έριξα ένα γρήγορο διαβασματάκι στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη. Αν θυμάμαι καλά ήταν και ένας από τους απευθείας απογόνους του Ηρακλή. Αυτά περί σύγκρισης με την πραγματικότητα.