Επανάσταση ή Αλλαγή Συνήθειας; Μια φιλοσοφική κουβέντα

Αγαπητά μου πιστόνια, σεπτοί μου φίλοι, πότνιοι χρηματοδότες της επιχ.. πίστης μας.

Όλοι μας.

Όλοι μας λέγω - σκούπισμα παγωμένου δακρύου στη γωνία του σμιλεμένου λες από πέτρα προσώπου μας- συγκινηθήκαμε!
Αναστατωθήκαμε!
Ανατσουτσουρωθήκαμε!
Συμπουρμπουλιαστήκαμε!
Εξηνέστημεν!
(εχέσθημεν μπάρμπα)
Όταν μάθαμε τα θλιβερά νέα της ανόδου του ΦΠΑ στα σουβλάκια. Και σε κάτι άλλες σκουπιδοπαπαριές που είναι αλλωνών χωράφια.

Από σήμερα, η ολοένα και λιγότερο δημοφιλής μας κυβέρνηση, μας ανεβάζει κατά 10% το ΦΠΑ στα σουβλάκια.Δε θα μπω εις πολιτικά χωράφια και σχολιαζμούς τέκνα μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου κακοχρονονάχουν οι παλιομπαταχτσήδες. Οι πολιτικοί σχολιασμοί και επεμβάσεις είναι ίδιον άλλων, πιο επηρμένων ηγετών και όχι ημών.
Οπότε ξεπερνώντας τις πολιτικές παραινέσεις και ηρωικές κραυγές, ερωτώ :

Ξεσηκωνόμαστε να τους σπάσουμε τα παϊδια ή όχι;
(τι; αυτό είναι πολιτικό σχόλιο; τι πολιτικό ρε μπαγλαμά; να τους σπάσουμε τα παϊδια είπα, όχι να συζητήσουμε μαζί τους τις επιδράσεις της ρεαλπολιτίκ στην τιμή των σέσκουλων..! τι; α ναι ε; και η βία με πολιτικά κίνητρα πολιτική κίνηση είναι; α.. δηλαδή άμα πάω και πλακώσω τον άλλον στις μάπες χύμα είμαι καννίβαλος, αλλά άμα ταυτόχρονα κραυγάζω κάποιο σύνθημα κάνω πολιτική δήλωση; και θα φάω λιγότερη φυλάκα έτσι; τι; άμα πω ότι είμαι αγωνιστής του τάδε θα έρθουν τα άλλα απόξω και θα χειροκροτάνε; καλά και τι τους έχω τους πιστούς; ναι καλα. Θα τα πούμε μετά. Ναι θα φέρω κιμά το βράδυ. Ναι . Όχι δε θα αργήσω. Μα.. καλά . Ναι θα περάσω και από τη μάνα σου. Πιο μετά.)

ΟΧΙ ΑΔΕΡΦΙΑ. 


Δεν ξεσηκωνόμαστε. Δεν καταφεύγουμε στην εύκολη λύση της βίας και του αδερφοκτόνου πολέμου για 10% στα σουβλάκια. Το 10% πάνω είναι μια ευκαιρία.
Ναι είναι μια ευκαιρία για τους ευκαιριακούς ευκαιροσκόπους να βγάλουν ευκαιριακά λεφτά ανεβάζοντας την τιμή στο αγαπημένο μας έδεσμα κατά 15% ή και 20%. Αυτοί είναι άξιοι της αδιαφορίας μας. Της ιεράς οργής μας. Αλλά και του οίκτου μας.
Το 10% πάνω είναι και μια ευκαιρία για μας. Για σας. Για όλους μας. Να επιστρέψουμε στις ρίζες. Να ξαναενωθούμε με την ιερά τσίκνα. Να τιμήσουμε τους προγόνους μας και να ευχαριστηθούμε κοψίδια με την ψυχάρα μας.
Η λύση είναι απλή και εφαρμόσιμη σαν το Κεμπάπ του Κολόμβου (ποιο αυγό και μαλακίες, αυτά τα λένε κάτι ανιστόρητοι κερχελέδες που δεν ξέραν να μαγειρεύουν).
Θα ψήνουμε σπίτια μας αδέρφια.
Κάθε σπίτι και θράκα.
Κάθε γωνιά και ψησταριά.
Κάθε προεξοχή και σούβλα.
Σε όλη την Ελλάδα. Από το Τριεθνές στη Γαύδο και από την Κεφαλλονιά στη Σάμο.
Η ιερή σπίθα του Σουβλακέα να φουντώσει σε κάθε σπίτι.
Να γίνει φλόγα.
Να γίνει φωτιά.
Να γίνει πύρινη γλώσσα που θα γλείφει ηδονικά τα λιπάκα των καθαγιασμένων κοψιδίων, πασαλειμμένων με λάδια, λεμόνια, ρίγανες, πάπρικες, μπούκοβα, κρομμύδια, ντομάτες και λοιπά.
Να μυρίζει όλη η γειτονιά κοντοσούβλι και προβατίνα.
Και κρασί. Και μπύρα. Και τσίπουρο. Και τηγανητά συκωτάκια. Και κοκορέτσια. Και κεμπάπ.
Και σουβλάκια και πανσέτες και μπιφτέκια.

Ανάφτε τις φλόγες πρώτα στις καρδιές σας και μετά ανάφτε και τις ψησταριές σας.
Με λίγη οργάνωση, μετά το κίνημα των αγανακτισμένων, θα οργανώσουμε το κίνημα των καψαλισμένων και θα πλημμυρίσουμε τη χώρα με την ιερή τσίκνα των καλοψημένων κρεατικών.
Καλέστε τους φίλους σας στο σπίτι και τσακιστείτε στη μασαμπούκα και το λαδομπούκι στα λεμονολάδια της πιατέλας με τα ψητά. Πιείτε και τους κράσους και τις μπύρες σας και στείλτε στον αγύριστο τα 10% του κρυφοχορτοφάγου Ζορζ.

Ολοι μαζί για μια Ελλάδα νέα, τσικνιστή και χαρούμενη.

Και εγώ μαζί σας.
+Σουβλόγησον+