Η επιστροφή

Αγαπητά μου πιστόνια.

Ναι ξέρω, απομακρυνθήκαμε.
Σας αφήσαμε.
Σας εγκαταλείψαμε.
Κλείσαμε το μαγαζί και εξαφανιστήκαμε.

ΟΧΙ!

Απλά κάποια φάση μας έπεσαν πολλά. Άλλοι αποφάσισαν να κρεμαστούν, άλλοι προσπαθούν να γίνουν σοβαροί επιστήμονες, άλλοι ξεσκατώνουν μωρά, ας τα να παν σου λέω.

(Παρεμπιπτόντως θέλω να διαλαλήσω περίτρανα, εγώ, ο ίδιος ο Προφήτης, ότι επιτέλους τους πάντρεψα όλους, είναι τακτοποιημένοι στα σπιτάκια τους με τις γυναικούλες τους κλπ κλπ κλπ -μερικοί και με τα παιδιά τους- και έμεινα ο τελευταίος των Σουβλακιανών. Οπότε πιστές μου, περάστε για κάστινγκ)

Έτσι που λέτε, μας έπεσαν μαζεμένα και μας έκατσαν βαργιά στο στομάχι αλλά μπορούμε άνετα να ισχυρισθώμεν ότι όλο αυτό ήταν ένα test για να δοκιμάσουμε την πίστη σας κλπ κλπ κλπ, αλλά αυτά είναι πρακτικές άλλων.
Απλά το παραμελήσαμε.
Επανερχόμεθα όμως και θα τα λέμε όποτε έχουμε θεϊκή έμπνευση.

Σας ασπάζομαι εις τις παρειές σας
Ο προφήτης σας, ο δικός σας ο άνθρωπος

(μανίτσα εσένα πίσω με το tank top σε βλέπω, χρειάζεσαι εξομολόγηση)

(Η δευτέρα παρουσία μας φυσικά και καταχωρείται ως Ψηστορικό γεγονός)