Η Σουβλίβλος, Κεφάλαιο 1, Γέννεσις

Εν αρχή ειν’ η τσίκνα και η τσίκνα είναι η αρχή και ο Σουβλακεύς ο Τσικνιστής. Και εκ της ερεβώδους ασυγκρότητης τσίκνας εξεπήδησε αλαλάζων και σουβλακοφέρων ο Σουβλακεύς διασκορπίζοντας τας ευωδίας ανα το σύμπαν και φέροντας ξεροψημένα σουβλάκια ίνα χορταθήσονται οι μέλλοντες λιμοκτονουντες.

Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω φως», και εγένετο φώς και πάλι τίποτα δεν υπήρχε απλά μπορούσες να δείς καλύτερα.

Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω χοίροι για σουβλάκια, και κοτόπουλα και μοσχάρια για γύρο , και αρνιά για παϊδάκια και κεμπάπ», και εγένοντο αμέσως μεζεδάκια τετράποδα, και άνευ σοβαρού εγκεφάλου ίνα μη γνωρίζουσι ότι μοίρα τους εστί η σχάρα η καυτή.
Και είπε ο Σουβλακεύς, «γεννηθήτω ψησταριά», και εγένετο ψησταριαί και σχάραι και κάρβουνα εκ θυμαρίου ίνα αρωματισθήσονται τα λαχταριστά κρέατα

Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω πίτες και τζατζίκι και κρόμμυα και μπούκοβο και μουστάρδα και κρύα μπύρα και οίνος και τσίπουρον», και εγένοντο όλα αυτά τα θαυμαστά και αξιόλογα συνοδευτικά του αρωματικού καλοψημένου κρέατος

Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω αλατι και πιπέρι και ρίγανι και θυμάρι και δενδρολίβανον» και εγένοντο εις ριπήν οφθαλμού τα προσφιλή ούτα μπαχαρικά και μυρωδικάααααααααααα

Και ο Σουβλακεύς εκόλλησεν και εποίησε την κολλητή του την Σοφία εκ του μη όντος, εκ της τυρβώδους ροής του μυστικιστικού συμπαντικού υπερτζατζικιού, ίνα τον βοηθήσει να ολοκληρώσει την δημιουργίαν του.

Και η Σοφία εγεννήθη και ερώτησε τον Σουβλακέα «Τι θε ρε?»

Και ο Σουβλακεύς απήντησε «Ιδέες»

Και η Σοφία απήντησε «Ολα σωστά εποίησες αλλά τίς χορταθήσεται μετά των σουβλακίων και ξεδιψασθήσεται μετα των αλκοολούχων ποτών;»

Και ο Σουβλακεύς τότε ανεφώνησε «Αλί, όλα εν Σοφία τα ποιώ, πρέπει να δημιουργήσω δημιούργημα τρανόν και αξεπέραστον ίνα χορταθήσεται και ξεδιψάσεται μετα των εταίρων δημιουργημάτων μου. Γεννηθήτω ΑΝΗΡ» Και εγέννετο ανήρ, μπυροκοιλεύς και σουβλακοπεινών, και ο Σουβλακεύς ενέσταξε εν τη καρδία του τον άσβεστο πόθο δια παγωμένας μπύρας και ξεροψημένα σουβλάκια.

Και η Σοφία ανέκραξε και η φωνή της ηκούσθη ανά τους κάμπους και τα βουνά και τους λόγγους και την Κάτω Σουβλακιά Ευρυτανίας «Ω Μέγα Δημιουργέ Σουβλακέα, δε νομίζεις ότι κάτι λείπει ακόμα;»

Και το πανέμορφο πρόσωπο του Σουβλακέα εφωτίσθη από θεϊκή έμπνευση και ανέκραξε στεντόρεια « Γεννηθήτω πανηγυριτζίδικα συγκροτήματα, και πλαστικές καρέκλες, και φωτιστικά μανιταράκια και λαμπιόνια πολύχρωμα, και δαντελένιες παραλίες και γενηθήτω και καλοκαίρι ίνα ευφρανθήσονται οι πιστοί τα μάλλα!»

Και η Σοφία ξαναανέκραξε και εσκούντησε μετά του αγκώνος της τον Σουβλακέα «Πάλι κάτι λείπει τρισμέγιστε και τρισυπόστατε»

Και απήντησε ο Σουβλακεύς «Σωστά, δεν είμαι ακόμα τρισυπόστατος. Γεννηθήτω σαρξ εκ της σαρκός μου και καρδιά εκ της καρδίας μου και πείνα εκ της πείνας μου και μέτρο εκ του μέτρου και όλεθρος εκ του ολέθρου και έχω απωλέσει την μπάλα αλλά δεν ξέρω τι θα βγεί από το μίγμα». Και εξεπήδησε εκ του στήθους του η Γυνή, ζουμερόστηθη και καλλίπυγος, και πονηρομάτα και ετσαχπίνα. Κουνώντας τα στήθη της μπροστά στα αλλοιθωρισμένα μάτια του Σουβλακέα ανέκραξε ούτα και αμέσως ο Σουβλακεύς ανεγνώρισε ότι κάτι πήγε στραβά στη συνταγή : «Πάλι φαρμακώνεις βρώμικα παλιολιμάρη; Κοίτα τι μπυροκοιλιά έκανες! Τσακίσου πάμε σπίτι να ξεκινίσεις κοιλιακούς και αύριο εξετάσεις χοληστερίνης παλιοπρογουλάτορα».

Και η Σοφια εκάγχασε το κρυστάλλινο γέλιο της, και όλα ήταν καλά.