Η μεγάλη επιστροφή - Πανσέτα υμίν τέκνα μας

Ναι ναι ναι, ξέρω.

Σας κάνω πατρικό πατ πατ στις πλάτες και σας σκουπίζω τα δάκρυα από τους οφθαλμούς σας.
Τόσα χρόνια που ήμουν, ρωτούν οι πιστοί.

"Τι φταίξαμε και μας παράτησες, ω Σουβλακεύ" 

είναι ο σπαραχτικός αλλαλαγμός, ο βουβός πόνος που γίνεται λυγμός και αμανές και φτάνει μαζί με τις τσίκνες από τα γυράδικα μέχρι τις πύλες του χλιδολιτού ουράνιου παλατιού μου εισ Σουβλαντάθ.
Μισό να κάνω εντυπωσιακή είσοδος

I'M BACK BITCHEZ

Γύρισα για να μοιράσω σουβλάκια στον ταλαιπωρημένο λαό μήπως;

ΟΧΙ

Γύρισα για να μοιράσω μπυρόνια; (όπως αυτά των σάτυρων που είναι φιλαράκια και έχουν μπύρα με όνομα Μαινάδα και τα σπάνε..)

ΟΧΙ

Γύρισα για να δώσω κάποια νέα βελτιωμένη συνταγή για τυροκαυτερή ή πολίτικο εσμέ;

ΝΑΙ αλλά όχι τώρα

Γιατί γύρισες τότε ρε ερίφη;

Γιατί μου σπάσατε τα παπάρια με την κόντρα "βορείων" και "νοτίων" για την ονοματολογία και ήρθα να δώσω οδηγίες

Εισαγωγή

Μία από τις πιο αδιάφορες, εκνευριστικές και παντελώς πανηλίθιες συνήθειες των εντελώς τυχαία homo sapiens που μόνο sapientes δεν είναι αλλά τεσπα είναι οι τοπικιστικές κόντρες που κατά πάσα πιθανότητα ανάγονται στο πανάρχαιο ανθρωπολογικό/υπαρξιακό πρόβλημα "ποιος την έχει μεγαλύτερη". Όταν δε στο μείγμα της ανασφάλειας του τυχαίου κολλημένου πετάξεις μέσα και μισή ουγκιά (άτσα ο αγγλοσάξωνας) οπαδικές κάβλες, το μέτρημα της τσουτσούς γίνεται ο υπερ πάντων αγών και πρέπει να αποδείξει ο καθένας πάση θυσία, εμμονικά και όχι ηδονικά πως είναι ο καλύτερος, να χτυπήσει τα χέρια στο στήθος σαν τον Κινγκ Κονγκ και να πηδήξει επιτέλους την ροδαλή χήρα με τα 5 ορφανά (να βάζετε και ενυδατική όμως). Σιγά τα νέα. Έχουν γίνει πόλεμοι και πόλεμοι για αυτό, για νέο σας το λέω; Γιατί νομίζετε ότι οι μπόμπες είναι dick-shaped που έλεγε και ο Carlin;

Μια από αυτές τις εκνευριστικές διαμάχες είναι και η μάχη βορείων-νοτίων στο Ελλάντα για την ονοματολογία στα ΙΕΡΑ (το τονιζω) ΙΕΡΑ εδέσματα του Μεγάλ..του Εμένα..όχι όχι.. στα 

ΙΕΡΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΕΡΨΗΝ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ,Η ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΟΥΣΑ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΙΕΡΑ ΔΙΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΣΟΥΒΛΑΚΕΟΣ.

Θυμίζω τους ιερούς στίχους γιατί ξεχνάτε, μουσκάρια:

Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω χοίροι για σουβλάκια, και κοτόπουλα και μοσχάρια για γύρο , και αρνιά για παϊδάκια και κεμπάπ», και εγένοντο αμέσως μεζεδάκια τετράποδα, και άνευ σοβαρού εγκεφάλου ίνα μη γνωρίζουσι ότι μοίρα τους εστί η σχάρα η καυτή. Και είπε ο Σουβλακεύς, «γεννηθήτω ψησταριά», και εγένετο ψησταριαί και σχάραι και κάρβουνα εκ θυμαρίου ίνα αρωματισθήσονται τα λαχταριστά κρέατα 
Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω πίτες και τζατζίκι και κρόμμυα και μπούκοβο και μουστάρδα και κρύα μπύρα και οίνος και τσίπουρον», και εγένοντο όλα αυτά τα θαυμαστά και αξιόλογα συνοδευτικά του αρωματικού καλοψημένου κρέατος 
Και είπε ο Σουβλακεύς «γεννηθήτω αλατι και πιπέρι και ρίγανι και θυμάρι και δενδρολίβανον» και εγένοντο εις ριπήν οφθαλμού τα προσφιλή ούτα μπαχαρικά και μυρωδικάααααααααααα 

Η μεγαλειότη μας υποψιάζεται ότι ταύτα όλα είναι σατανικό σχέδιο της Μεγάλης Μπροκολιάρας, μιας ύπουλης κατασκόπου του Σαλατανά. Αλλά ξεφεύγουμε.
Χρόνια τώρα παρατηρούμε τις "ευφάνταστες" και ιδιαίτερα "χιουμοριστικές" και πιτυχημένες ατάκες "αθηναίων" και "σαλονικιών" σε οποιοδήποτε σχόλιο αναφερθεί σε κρεατικά. Το πράγμα όμως έχει παρατραβήξει, κάποιοι έχουν πάθει εμμονή και ο μέγας Σουβλακεύς προσωπικώς τρομάζει με τόση ανόθευτη ξυσαρχιδιά που άλλη δουλειά δεν έχεις, κάθεσαι και ειρωνεύεσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγνώστους στο ιντερνετ για το τι όνομα δίνουν στο κρεάς τους.
Προσωπικώς μιλώντας αν είσαι "αθηναίος" (όπου "αθηναίος"= Από Κύθηρα μέχρι Δομοκό) και ζεις στη Θεσσαλονικη, μην κάνεις τσικνοπέμπτη με συναδέλφους γιατί το χιούμορ σπάει κόκαλα και έχουμε πάει σε νεκροψίες με περισσότερο κέφι.

ΟΠΟΤΕ
Θα σας πω την επίσημη γραμμή, θα νίψω καλά τας χείρας μου και θα πάω να πλάσω κεμπαπάκια φλωρινιώτικα, να τα ψήσω στα κάρβουνα και να τα βουτήξω σε μπούκοβο να τα λιανίσω.

1. Οι κανόνες
α. Οι κανόνες ονοματολογίας είναι για όλους ίδιοι, δεν κάνουμε εξαιρέσεις επειδή οι χ είναι ομορφόπαιδα, οι ψ πιο ομορφόπαιδα, ο α έχει συνηθίσει να το λέει έτσι κλπ.
β. Οι ντοπιολαλιές είναι σεβαστές και πολύ τις γουστάρουμε αλλά το να λες την καρέκλα χλαμύδα δεν είναι ντοπιολαλιά, είναι μαλακία. Έτσι οι ντοπιολαλιές κρατούνται όποτε δεν ειναι εννοιολογικά ο,τι να ναι σε σχέση με την "καθομιλουμένη".
γ. Η λογική της πλειοψηφίας δε μας απασχολεί. Η πραγματικότητα δεν είναι δημοκρατικός θεσμός (η γλώσσα είναι όμως , δείτε πως λέμε τώρα τις περισκελίδες και τον ανελκυστήρα). ΟΚ είναι περίπλοκο το θέμα και δεν είμεθα γλωσσολόγοι, αλλά τεσπα, αν το πάμε πλειοψηφικά θα νικήσουν οι ΕΛΕΛΧΡ ορθόδοξοι ολυμπιακοί πασόκοι αθηναίοι και ποιος το θέλει αυτό; είπαμε, δικαιοσύνη και ισότητα.
δ. Όπου υπάρχει διαφωνία/ασάφεια ο κανόνας είναι: Είναι από>μοιάζει με>μου θυμίζει>μου είπαν ότι έπρεπε να είναι (μπορεί να μην καταλαβαίνεις τώρα, θα καταλάβεις μετά)
ε. Δε μας ενδιαφέρει από που είσαι, αν λες μαλακίες λες μαλακίες. Τοπικιστική εμπάθεια ή συμπάθεια δεν υφίσταται εδώ μέσα.


Πάμε τώρα να εξετάσουμε ένα ένα επί μέρους τα καυτά θέματα της πιο ηλίθιας και επίμονης κόντρας από τότε που εφευρέθησαν οι ηλίθιες και επίμονες κόντρες.

2. Άρξασθαι

Α. Σουβλάκι ή Καλαμάκι;

Ξεκινάμε με το απαύγασμα της Σουβλακικής Φιλοσοφίας, το Υπέρτατο Έδεσμα. Ποιο είναι το σωστό; Σουβλάκι ή Καλαμάκι;
Πάμε από την αρχή:
Γιατί "σουβλάκι";

Γιατί είχαμε τις μεγάλες σούβλες που περνούσαμε τα ζώα, αλλά μετά εγένετο σουβλάκι ίνα ξεχωρίσουμε την τεράστια σούβλα (1.20μ κατ ελάχιστον) από το μικρό παρασκεύασμα. Ετυμολογικά δε η σούβλα δεν είναι ελλήνικος λέξη, είναι λατινική και σημαίνει "το σουβλί του υποδηματοποιού".

Λογικό, βγάζει νόημα, περιγράφει το "εργαλείο" στο οποίο περνιέται το κρέας για να ψηθεί. Φαν φακτ, στα ελληνικά ελληνικά αυτό λεγόταν "οβελός" και τα πρώτα σουβλάκια παίζουν μέχρι Σαντορίνη το 1500 π.χ, οπότε Βόρειοι και Νότιοι αν θέλετε να το λέτε 1000000% σωστά και ελληνικά, θα το λέτε όπως το έλεγαν αυτοί. Αλλά ξέρω, δε σας αρέσει έτσι, είναι άδικο. Μένουμε λοιπόν στο οτι το "σουβλάκι" είναι σωστό.

Γιατί "καλαμάκι";

Γιατί από ο,τι έχουμε πληροφορηθεί το πρώτο υλικό από το οποίο φτιάχνονταν τα ξυλάκια για τα σουβλάκια ήταν το πανταχού παρόν και πάμφθηνο καλάμι. Το κρέας το περνούσαμε λοιπόν σε ξυλάκια από καλάμι (που κάνει κάτι μύτες και κόβει σα διάολος παναθεματο), οπότε τα λέγαμε ή σουβλάκια επειδή ήταν μίνι σούβλες ή καλαμάκια (ελλήνικος λέξη σε αντίθεση με τη subula) επειδή ήταν φτιαγμένα από καλάμι. Το οποίον σημαίνει ότι ΚΑΙ το "καλαμάκι" είναι σωστό, περιγράφει και αυτό το "εργαλείο" στο οποίο περνιέται το κρέας για να ψηθεί.

Η γνωστή ένσταση:

Αυτό είναι καλαμάκι                                                       αυτό είναι σουβλάκι

 Είπαμε ότι πάμε με τον κανόνα "ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ > ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ" 
Αν θέλετε να γίνω σχολαστικά σπασαρχίδης όπως επιλεκτικά γίνονται μερικοί μερικοί και από τις 2 μεριές θα έλεγα οτι το πάνω αριστερά είναι ένα σωληνάκι (γιατι ειναι και σωληνοειδές και πλαστικό, 2 στα 2). Και αρχική του ονομασία είναι straw που σημαίνει "άχυρο". ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ ΚΑΛΑΜΑΚΙ τοτενες; Επειδή έτσι το λέει η πλειοψηφία; μπα; αλήθεια;
Τα δεξιά είναι δεκτό να λέγονται και σουβλάκια και καλαμάκια γιατί το 1 περιγράφει το σχήμα, το άλλο το υλικό.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Ισοπαλία βορρά νότου (γιατί έτσι μόνο γηπεδικά καταλαβαίνετε) ΣΩΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ 2.


Β. "ΕΝΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΜΕ ΓΥΡΟ"

Αφού ορίσαμε ως σουβλάκι/καλαμάκι  το "κομμάτια κρέατος περασμένα σε ένα σουβλόσχημο σκεύος που ίσως είναι μεταλλικό ίσως φτιαγμένο απο πεπιεσμένο ξύλο καλαμιού" ..
Μισό, παρένθεση..

Τώρα που χουν βγει κάτι τρεντι χιψτερ σουβλατζίδικα και περνάνε σε σουβλάκι/καλαμάκι τα πάντα, γιατί δε διαμαρτύρεστε ρε ντουγάνια ότι "χαχαχα βλάχοι, σουβλάκι είναι μόνο με κρέας, όχι με μανιτάρια και χαλούμι". 3500 χρόνια σουβλάκια με κρέας τρώμε, απο που και ως που σουβλάκι χαλούμι (μπα τι έγινε, σπάει νεύρα η σχολαστική σπασαρχιδιά; όχι για να βλέπετε τι τραβάω εγώ όποτε διαβάζω τις παπαριές σας)

αφού ορίσαμε τότε το σουβλάκι ως γαμημένα κομμάτια κρέατος περασμένα σε ένα λεπτό μακρόστενο γαμημένο σκεύος με μυτερή .. μύτη, πάμε παρακάτω.

ΤΙ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΜΕ ΓΥΡΟ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ;

Κατανόηση ιστορικού πλαισίου:

Μέχρι τουλάχιστον τα μέσα 80'ς δεν έπαιζε γύρος εύκολα "κάτω". Ειδικά σε μικρές ημι-επαρχιακές πόλεις όπως αυτή που μεγάλωσα εγώ, δεν έπαιζε με τίποτα. Στην Αθήνα ΙΣΩΣ να είχε σε τίποτα ψαγμένα, αλλά δε θυμάμαι ποτέ να χω δει. 

ΟΠΟΤΕ, από το 1930φευγα ξερωγω που ανοιξαν τα πρώτα σουβλατζιδικα στην Αθήνα, έπαιζε μόνο σουβλάκι. Στην αρχή σκέτο ψωμάκι μετά έσκασαν κάτι αιγυπτιώτες αι σμυρνιοί και να ναι καλά οι άνθρωποι και έπαιξε και πίτα. ΟΠΟΤΕ το μοναδικο που μπορούσες να παραγγείλεις είναι σουβλάκι με πίτα όπως είναι και η καθομιλουμένη. Στην πίτα έμπαιναν τα κλασσικά , ντομάτα,κρεμμύδι, μαϊντανός,τζατζίκι και κοκκινοπίπερο (και ευτυχώς όχι η κατηραμενη προτηγανισμένη πουρεδιασμένη κατεψυγμένη πατάτα-μπάζο). Αυτά ήταν τα "απ'όλα". Με τον καιρό λοιπόν συνήθισαν οι "κάτω" επειδή δεν υπήρχε άλλη επιλογή, αντί να λένε "ένα σουβλάκι πίτα απ'όλα" να λένε "ένα σουβλάκι απ'όλα". Καλά μέχρι εδώ; καλά. Τίποτα μεμπτό. Έλα ντε όμως που με το πέρασμα των χρόνων διολίσθησε η ντοπιολαλιά και μεταφέρθηκε η ένοια. Έτσι η λέξη "σουβλάκι" κατέληξε μετά από 50+ χρόνια τουλάχιστον να σημαίνει και το ..σουβλάκι ΑΛΛΑ και το "πίτα με ..." . Για αυτό λεγόσαντε και "σουβλατζίδικα". Αφού μόνο σουβλάκια είχαν οι άνθρωποι.

Όταν λοιπόν εισήχθησαν στην αγορά γύροι, πανσέτες, σουτζούκια, μπιφτέκια, λουκάνικα κλπ, δυστυχώς η συνήθεια έμεινε οπότε ακούς ακόμα κόσμο να λέει "ένα σουβλάκι με γύρο".

Καταννοούμε την πηγή του λάθους, αλλά επειδή τουλάχιστον από αυτούς που το διαβάζουν αυτό ελάχιστοι είναι γεννημένοι το 1920 και το λενε έτσι 90 χρόνια, όχι, η ντοπιολαλιά δεν πρέπει να αντιβαδίζει στη λογική. Σα να παραγγέλνεις "μακαρόνια με πένες" και να εννοείς "πένες με κιμά" ή να παραγγλνεις "τυρόπιτα με σπανάκι" επειδή στο χωριό σου είχατε παλιά μόνο τυρόπιτες και ουχί σπανακόπιτες οπότε

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Το "σουβλάκι με γύρο" είναι πιο ΛΑΘΟΣ  και από κάτι πολύ λάθος. Αν θες να είμαστε σωστοί, λέμε "μια πίτα με... " κλπ κλπ.   Ο πόντος στο Βορρά

Με έξτρα πόντους σουβλακικών ψόγων γιατί ξιπασμένε αθηναίε μιλενιαλ εξ-μπαστουνόβλαχε, ξέρεις να μου τη λες αμα κάνω λάθος στο νιγκίρι και το σασίμι ή τα αγαπημένα σου μπεϊγκελς, τη γαμημένη την πίτα γύρο δε μπορείς να την πεις σωστά.

update: Δεδομένου ότι "σάντουϊτς" είναι ως ορισμός "2 φέτες ψωμί και ανάμεσα κάτι" , να λες "ένα σαντουιτς γύρο" και να εννοείς "μια πίτα γύρο" είναι επίσης λάθος. Σωστό είναι για το ψωμάκι.

Γ. "Γιατί τα λέτε σουβλατζίδικα αφού έχουν και γύρο και μπιφτέκια και και και;"

Αυτή είναι ερώτηση που προϋποθέτει έξτρα πόντους χαζομάρας για να κολλήσεις σε κουβέντα αλλά ας είναι.

Το "Γυράδικο" στη Λαμπράκη ρε κλάμπανε γιατί επιτρέπεται να πουλάει και σουβλάκια και μπιφτέκια τότε;

Οι πιτσαρίες γιατί πουλάνε και μακαρονάδες;

Οι φούρνοι γιατί δεν πουλάνε φούρνους;

Α σιχτίρ πια. Μισό. Ψυχραιμία. Μέτρα μέχρι το 10. Πιες μια μπύρα. Τσίμπα μια μπουκίτσα...

Αποτέλεσμα

Ψησταριά, οβελιστήριο, ψητοπωλείο, σουβλατζίδικο, γυράδικο κλπ όλα είναι δόκιμες ονομασίες. Σταμάτα να είσαι επαγγελματίας πρήχτης και βρες ένα χόμπι. Ο πόντος πουθενά.

Σημείωση: Κατάρα στις "σουβλακερί" και τα "σουβλάκι μπαρ" που έχουν κατακλύσει τον κόσμο και σερβίρουν κάτι σουβλάκια 2 1/2 εκατοστά, το τζατζίκι το κανουν χωρίς σκόρδο, σε τιμές που αγοράζεις οικόπεδο στη Σαντορίνη. Όξω ρε. Άμα ΔΕ θέλει ο άλλος να φάει σουβλάκι, ΝΑ ΜΗ ΦΑΕΙ. Πάει η άλλη η μπορδόχα η χοντροκώλα σε ψησταριά και λέει "αχ δε μου αρέσει το κρέας, δε μου αρέσει το κρεμμύδι, το σκόρδο, τα καυτερά και τα τηγανιτά, τι να πάρω;" (περίπου πραγματικό γεγονός στο γυράδικο δωπαδα)

"Να πάρε 2 χαρτοπετσέτες και α σιχτίρ απο δω πέρα"..

Μια που το ξεκινήσαμε, θα επεκταθούμε σε ξένα χωράφια τώρα, αλλά ας είναι

Δ. Τι σκατά συμβαίνει με τη μπουγάτσα;

Κλασσικά η ηπειρωτική Ελλάδα δεν υπήρξε στον προηγούμενο αιώνα χωνευτήρι μαγειρικής τέχνης και καλά που ήρθαν οι πρόσφυγες και μας έμαθαν να μαγειρεύουμε .. μαγειρευτά γιατί σύμφωνα με τους ιστορικούς του φαγητού, μέχρι το 22, αρχίδια μαγειρεύαμε. Μετά στρώσαμε. Οι πίτες ήταν ένα άλλο πράγμα. Αλλά τι σκατά συμβαίνει με τη μπουγάτσα και κοροϊδεύουν οι αθηναίοι; (ΟΚ μερικά έχουν πλάκα)

Ε είναι απλό. Δεν τους είπε ποτέ κανείς ότι "μπουγάτσα" είναι το φύλο, όχι το σκεύασμα όλο. Ο πρώτος που άνοιξε μπουγάτσα στην Αθήνα είχε μόνο με κρέμα, τους έμεινε ότι αυτό είναι η μπουγάτσα, τέλος. Φαν φακτ, στις βαλκανικές χώρες και την Τουρκία  που υπάρχει η pogaca, δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με το δικό μας πράγμα, οπότε ψιλιάζομαι ότι το φύλο μπουγάτσα όπως το χουμε εδώ είναι αρκετά δικό μας (πιο πολυ μπουρεκοφέρνει μια και το borek στην Πόλη.. αχ τι θυμάμαι τώρα και ευφραίνομαι ο άνθρωψ.. Τι μπουρέκια, τι κεμπάπ, τι ντονερ , τι γενι ρακι...ααχχχ...ωωωω.. *ινσερτ ήχους γερμανικής τσόντας*.. Αχ δε θα ξαναπάμε ποτέεεεε.. μπουχουχουχουααα). Τεσπα. Κανείς δεν ειδοποίησε το φιλοθεάμον κοινό ότι λέμε μπουγάτσα το φύλο, τέρμα, το δεσαν οι κακομοίριδες. Ε μετά είδαν τα "μπουγάτσα με κιμα"(<=== ΤΑ ΣΠΑΕΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΛΩΝ) , "μπουγάτσα με τυρί" κλπ, κόλωσαν, ένοιωσαν το κλασσικό κόμπλεξ του μαλάκα, είναι και μια μερίδα βορείων ούλτρα κολλημένοι, άρχισαν οι μαλακίες. Πολύ αστείως δε, δεν έχουν πρόβλημα να παραγγειλουν "τυρόπιτα σφολιάτα" , "τυρόπιτα κουρού", "τυρόπιτα χωριάτικη", προσδιορίζοντας έτσι τον τύπο του φύλου, στη μπουγάτσα κόλλησαν μόνο.

Αποτέλεσμα

Ξεκάθαρο. Μπουγάτσα με τυρί, μπουγάτσα με κιμά, μπουγάτσα με σπανάκι, μπουγάτσα με κρέμα. Μπουγάτσα είναι το φύλο. Ο πόντος στο βορρά

Ε. Και με τα κασέρια;

Εδώ συνέβει ψιλιάζομαι ό,τι συνέβει και στην Αθήνα με τους γύρους. Κατά πάσα πιθανότητα έπαιζε 99.5% ως τυρί η φέτα παντού οπότε όταν λέγαν "τυρί" εννοούσαν φέτα, μετά έσκασε και κανα κασέρι στα αστικά παντοπωλεία οπότε το πήγαν εύκολα: Έχουμε το "τυρί" , έχουμε και το "κασέρι".

Οπότε πάω σουπερ μάρκετ και ακούω "βάλτε μου 10 φέτες κασέρι γκούντα", "αυτά τα κασέρια είναι πικάντικα;" (δείχνει γραβιέρες και κεφαλοτύρια).

Για να ξεκαθαρίζουμε. "Τυρί" είναι η πάνω πάνω κατηγορία. Η φέτα και το κασέρι είναι διαφορετικά είδη τυριών, όχι ξεχωριστές κατηγορίες. Δεν υπάρχει "κασέρι γκούντα" όπως δεν υπάρχει και "φέτα μανούρι" όπως δεν υπάρχει και "γραβιέρα ροκφόρ". 

Πάρτε ινφο βασικές για τα ελληνικά τυρια ΠΟΠ και γενικές για τα τυριά (ανευ ελληνικών):

Πάρε και τις κατηγορίες και άμα δε σου αρέσουν, ξεκίνα τον αγώνα ενάντια στην πραγματικότητα

Τρέχα τώρα προσπάθα να κάνεις κατηγοριοποίηση μονο με "άσπρα" vs "κίτρινα". ΔΕΝ πάει έτσι. Ξεπεράστε το

Αποτέλεσμα

Ξεκάθαρο και εδώ: Το κασέρι είναι 1 τυρί, η φέτα είναι άλλο 1 τυρί, ξεκολλάτε. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ τυριών, είναι  ΚΑΙ ΤΑ 2 τυριά που με τη σειρά τους ανηκουν σε ευρύτερες υπερ-κατηγορίες. Ο πόντος στο νότο

Τις ενίκησον προφέτα;

Κανείς δε νικάει σε εμφύλιες διαμάχες όσο αναίμακτες και μαλακισμένες και αν είναι. Χάνουν και οι 2 εξ ορισμού. Σταματείστε να βγάζετε τα κόμπλεξ σας απο δω και απο κει οι πιστοί. Σταματήστε να ξεσπάτε στο ιντερνετ την προσωπική σας ζοχάδα και να βλέπετε τους συνομιλητές σας εκεί ως σάκους του μποξ για να βγάλετε τη συσσωρευμένη οργή που ενίοτε δικαίως ενίοτε αδίκως υποθάλπτετε στα δασύτριχα στήθη σας.

Το φαγητό ενώνει τον κόσμο, δεν τον χωρίζει.  Το φαγητό είναι πολιτισμός και η μαγειρική τέχνη.

Βγείτε και έξω και δοκιμάστε πράγματα. Μην πηγαίνετε στο Παρίσι και ψάχνετε σουβλατζίδικο γαμώ το φελέκι μου, επειδή "οι γάλλοι ειναι βρώμικοι και δεν εμπιστεύομαι"

Οι καλύτερές μου αναμνήσεις είναι γύρω από ένα τραπέζι με φίλους, οικογένεια και καλό φαγητό με ωραίο ποτό.

 (Ενίοτε και γύρω απο ενα μεγάλο κρεβάτι με φίλες και ποτό)

Να κοιτάτε να δημιουργήτε τέτοιες αναμνήσεις και να ξεσπάτε έτσι τον πόνο και τη ζοχάδα σας και να μην είστε σπασαρχιδέοι πολεμιστές του ιντερνετ.

Φάτε και πιείτε μαζί. Μούσκαροι.

Έτσι εμίλησε ο γκραν προφήτης του Μέγα Σουβλακέος, όργανο φωτεινων της υψηλής Σούβλας, γνωστός και ως το Στόμα του Σουβλακέος (κακώς αντιγραφηθείς από το Στόμα του Σάουρον), γνωστός και ως Υπέρτατος Τεμαχιστής και Κόπτης Κοψιδίων, Ύψιστος Παπρικάριος και Μπουκοβικός Αναλυτής των Ιερών Ανναλς (οχι anal, annals, βόδια.)

Υ.Γ: Ευχαριστίες στον πιστό πιστό και γνωστό μπεκροκανάτα πρόεδρα ΑΠΙ που με μπρίζωσε να το γράψω

Οδηγός μάρκετινγκ μπύρας

Πιστόνια μου!!! Λείπουμε καιρό, ξέρω.
Αλλά είχαμε αποσυρθεί στα εσώτερα της Σουβλαντάθ ίνα παρασκευάσουμε και να καταναλώσουμε νέας λιχουδίας για την ευχαρίστηση του καταπιώνος σας.
Αλλά φοβού μη, λατρεμένε μου πιστέ και ζουμπουρλή πιστή μου. Ποτέ δεν σας ξεχνώ. Είμαι πάντα δίπλα σας.
Επιστρέφουμε λοιπόν, με ένα κειμενάκι που συνέγραψον προ ημερών στο λατρεμένο www.beer.gr, μια και είμεθα και homebrewers`ασουμ. Το κειμενάκιον προέκυψε από πραγματική άθλια μαρκετιά μπύρας εν Ελλάδι και κλώνος της οποίας βρίσκεται εντός του..  Καλή διασκέδασην

Έχουμε διαβάσει άπειρες μαρκετοπαπάτζες τα τελευταία χρόνια για νέες και γενναίες προσπάθειες στην Παρασκευή μπύρας στην Ελλάδα, πολλές φορές με αποτέλεσμα, «λάδια πολλά και τηγανίτες τίποτα». Για μας τους θετικούς επιστήμονες το μάρκετινγκ δεν είναι ούτε η προσπάθεια να καθορίσεις ενα “brand” ούτε η ενημέρωση του κόσμου ούτε τίποτα, είναι απλά η προσπάθειά σου να δώσεις παραπάνω αξία στο προϊόν. Σε πολλές περιπτώσεις πετυχαίνει, γιατί το προϊόν είναι αυτόφωτο και δε χρειάζεται παπατζιλίκια, σε άλλες περιπτώσεις αποτυχαίνει, γιατί το προιόν είναι μάπα και βασίζεται στα κονέ, στη διαφήμιση λαγών με πετραχήλια,ζαρτιέρες,κυλινδροπίστονα και ρουλεμάν καθώς και στο «μέχρι να καταλάβουν τι πίνουν και να περάσει η μόδα, θα χουμε κονομήσει, καλά να μαστε».
ΕΓΩ όμως, (πάντα με κεφαλαία το ΕΓΩ, πάσχω από 5-6 ναπολεόντεια,ναρκισσιστικά,εγωκεντρικά σύνδρομα, μερικά από τα οποία έχουν περιγραφεί ειδικά για μένα) έρχομαι εδώ, στο αγαπημένο beer.gr, να δώσω τα φώτα μου στους απανταχού μπυρομαρκετίστες που προσπαθούν να βγάλουν το ψωμάκι τους και να πουλήσουν κανα μπουκαλάκι στο πόπολο. Απευθύνομαι δε, σε αυτούς που έχουν έτοιμο να βγάλουν στη φόρα ένα προιόν κλάσεως από νερόπλυμα και κάτω, στην κατηγορία Amstel Pulse (που δε θα τη χρησιμοποιούσα ούτε ως καλεσμένος σε όργιο με μπουκαλολάγνες) και βγάλε.
Κατ’αρχήν δεν έχω καμία σχέση με το μάρκετινγκ, αλλά από ο,τι φαίνεται, ούτε και αυτοί.
Θα προσεγγίσω το πρόβλημα από την πλευρά του αγοραστικού κοινού που στοχεύουμε.
Άλλη διαφήμιση θέλει ο 97χρονος μπάρμπας στο χωριό, άλλη ο 19χρονος χιψτερ στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. (Για τους μη Αθηναίους, η πλατεία Αγίας Ειρήνης είναι μια χιψτεροφωλιά στο κέντρο που όλοι μαζεύονται, συζητούν ταινίες του Φον Τρίερ και πίνουν βιολογικά τσάγια παπάγια και ακριβά κοκτέηλ με αγγούρι, σιναπόσπορο και ραδικοβλάσταρα).
Πάμε λοιπόν; Πάμε..
1. Στόχος: Αψίκοροι νεανίες, φοιτηταριό, επαναστατημένη νεολαία, αριστερών πεποιθήσεων.
Προσέγγιση:
Ernesto Lager: Μια τίμια κολλεκτίβα νέων ανθρώπων, μαζεύτηκε και σε πείσμα των καιρών ξεκίνησε ένα τολμηρό εγχείρημα, ενάντια στα μεγαθήρια του καπιταλιστικού κτήνους παρασκευάζει σε μια απόμερη κατάληψη το αγαπημένο της ποτό: Τη μπύρα. Με κριθάρι βιολογικό, ορθής πρακτικής από τα υψίπεδα του Μεξικού, καλλιεργημένου από αυθεντικές μεξικάνες αγωνίστριες της επαρχίας Τσιάπας, φρέσκο μυρωδάτο λυκίσκο από το Περού, που μυρίζει αυτοδικαίωση και οργή και ωριμασμένη στα υπόγεια της κατάληψής μας, σε χάλκινες τσανάκες από το χωριό του Θανάση του Φλου εδώ δίπλα. Μια νέα γευστική εμπειρία που θα κάνει τους κάλυκές σας να...επαναστατήσουν. Hasta la Beeraria Siempre. Υ.Γ: Είναι φτηνή και θα ζήσετε.

2. Στόχος: Πάμε στην άλλη μεριά τους πιο δεξιοακροδεξιοψεκασμένους να πω; Κατάλαβες.
Προσέγγιση:
King Kokos Pils: Ο Έλληνας, που το DNA του μυρίζει μαστίχα και θυμάρι, έμαθε τη μπύρα όταν έφτασε στην Ελλάδα ο πολυχρονεμένος μας Βασιλέας Όθωνας (που ο Θεός να του δίνει χρόνια και να μας κόβει μέρες.. oh wait). 7 γενιές μετά, απόγονοι των ζυθοποιών του, 2 γκοτζαμάνηδες και ένας άρειος έλλην ξυλοκόπος ένωσαν τις δυνάμεις τους για να επαναφέρουν στη ζωή την αληθινή γεύση της Ελλάδας. Καθαρή, κρυστάλλινη, ανοξείδωτη, τρισδιάστατη. Με πίστη, αίμα και χαμηλή τιμή, προσφέρουμε στο κοινό μια μπύρα που θα σας κάνει να αναφωνήσετε, «Γεια σου ρε Γιώωωωργη Πααααπαδοπ..» καταλάβατε. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων μας χτυπά το κατώφλι και το Δουνουτού την καμινάδα, αλλά εμείς αντιστεκόμαστε σθεναρά και αμύνσθε περί πάρτης ασουμ. Κριθάρι ΛΕΥΚΟ, χιονάτο, μυρωδάτο ζυθοποιείται και θα βάζαμε και λευκό λυκίσκο αλλά δε βρήκαμε οπότε βάλαμε πράσινο, αν και θυμίζει πασοκάρα και λαμογιές του παρελθόντος. Αντισταθείτε. Στους ψεκασμούς, το μικροτσίπ και τα λέϊζερ του αντίχριστου. Η King Kokos pils καθαρίζει το DNA –χρήσιμο αν κανας προπάππους είχε φυστικώσει καμιά σκούρα-, προστατεύει από τα ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ των νεφελίμ και είναι και θαυματουργή καθώς ζυμώνεται υπό το άγρυπνο βλέμμα θαυματουργής εικόνας. Με την έγκριση και ενθάρρυνση της βασιλικής οικογένειας και του Κοκού μας. ΔΙΑΔΩΣΤΕ.

3. Στόχος: Χιψτερ
Ironic IPA: Βαρέθηκες τα ίδια; Ξέρουμε. Και εμείς ανακαλύψαμε τη μπύρα όταν δεν ήταν της μόδας. Τώρα όλα τα βλαχαδερά πάνε και πίνουν μπύρες από κάτι ντεμέκ μικροζυθοποιίες οι οποίες δεν έχουν καν στο προσωπικό τους έναν άνθρωπο με χοντρά κοκκάλινα γυαλιά και ειρωνικά εμπριμέ παντελόνια. Πόσο mainstream να αντέξει αυτή η χώρα; Ζυθοποιούμε σε εγκαταλειμμένο loft στου Ψυρρή, πρώην μπουρδέλο του μεσοπολέμου, στο οποίο νοιώθεις ακόμα τα “ach, ja” των γκαουλάϊτερ σε μια Postmodern εξπρεσσιονιστική εγκεφαλική εξτραβαγκάντσα. Παίρνουμε βύνη μόνο από την Αγγλία, μια και εκεί ιδρύθηκαν όλα τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, και λυκίσκο που βγάζει η πεθερά του πρώτου τραγουδιστή των Easy Living Bitchez –αυτού που είχαν πρίν γίνουν mainstream-. Το μπουκάλι μας είναι ένα αριστούργημα, μοντέρνο, προκλητικό, ένα ειρωνικά δηκτικό σχόλιο στην παρακμή της μεταβιομηχανικής υποκουλτούρας του μετρό, των free press και της Μάγια Μελάγια. Το κόστος, αναλογικά με την τέχνη που προσφέρουμε είναι μικρό, αλλά θα μπορέσετε να πουλήσετε μούρη σε όποιους δε μας ξέρουν και εμάς και τη μπύρα μας. Θα βρείτε το αποτέλεσμα της ιδιοφυϊας μας μόνο στα χιψτεράδικα του κέντρου. Εν καταδεχόμαστε να πουλήσουμε αλλού. Τα άλλα είναι mainstream.Το μπουκάλι έχει μέσα Αμστελ, αλλά θα σας το πουλήσουμε ακριβά και με funky ειρωνική ετικέτα και θα το χάψετε αμάσητο. Γιατί παραδεχτείτε το, δε σας αρέσει η μπύρα, μόνο τα cupcakes και οι αγκαλιές.


4. Στόχος: Νεοκωστοπουλική νεολαία και φραγκάτοι μπαρμπάδες

Highlux Extra Golden Diamond Lager: Η κρίση..είναι για τους άλλους. Ακολουθώντας το όραμα ενός πρώην stokebroker κατευθείαν από Wall Street και ενός διαφημιστή καραγκαγκάν μέσα από το Soho, παρουσιάζουμε στους μπαστουνόβλαχους και τις τσομπανολούγκρες της ελληνικής κοινωνίας ένα ανευ προηγουμένου ζυθοποιητικό εγχείρημα. Τη μπύρα Highlux Extra Golden Diamond Lager. Ζυθοποιημένη με νερό άλπεων, κριθάρι με αριστοκρατική καταγωγή και επικυρωμένα χαρτιά γαλαζοαιματίασης, λυκίσκο που φύτευαν με τα ίδια τους τα χέρια οι κυρίες επι των τιμών της Μαντάμ Πομπαντούρ και με μπουκάλι που θα έκανε τους τραπεζίτες της Φρανκφούρτης να κλάσουν bitcoins και τον Αμπράμοβιτς να παρατήσει το ποδόσφαιρο και να γίνει λούστρος, εφορμούμε δυναμικά. Δε θα μας βρείτε όπου και όπου. Μόνο σε μοντέρνα μπαρ 5αστερων ξενοδοχείων στο Ντουμπάι, στη Μύκονο και στο Ημεροβίγλι. Γιατί αν δεν έχεις λεφτά να πας εκεί, σιγά μην έχεις λεφτά να πάρεις τη μπύρα μας. Στο ένα χέρι ένα Monte Christo, στο άλλο χέρι μια Highlyx Extra Golden Diamond lager και απέναντι το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και το ταμπλετ να παίζει Miles Davis πάνω από τους δείκτες του χρηματιστηρίου. Ταιριάζει απολυτα με ακριβές γόβες, φανταιζί βραχιόλια και τολμηρές βραδυνές εξόδους σε chic εστιατόρια και ξενοδοχεία, πάντα συνοδεία ενός ώριμου επιτυχημένου άνδρα. Για σένα που δε χρειάζεται να προσπαθήσεις για να σε κοιτούν, για σένα που ΞΕΡΕΙΣ οτι η ζωή είναι μικρή για να ειναι φτηνή και για τον σύγχρονο τζέντλμαν που δε χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για να φυστικώσει

5. Στοχος:  "Πινω κόκκινες και μαυρες μπύρες" τυπος.
Black Red Whateverbeer με φυσικές χρωστικές : Βαρέθηκες τις πλατινέ ξανθιές που πίνουν οι πιτσιρικάδες; Είσαι σοφιστικέ, ψαγμένος μπυρογνώστης; Ξέρεις πολύ καλά ότι το χρώμα κάνει όλη τη διαφορά. Τι να μας πει μια βαρετή πλατινοσκυλογκόμενα όταν μπορούμε να τα βρούμε με μια φλογερή κόκκινη και μια εκρηκτική μαύρη; Εδώ στην Shockin Silly Hawk brewery, σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία λίγο έξω από τη βαβούρα και την επιτηδευμένη δηθενιά των ΒΠ της Αθήνας, παρασκευάζουμε 2 πραγματικά ξεχωριστές μπύρες, από αγνά υλικά και φυσικές φυτικές χρωστικές που εισάγουμε από ένα πρώην πυρηνικό εργοστάσιο στην Κίνα. Η νεωτεριστική στα σπάργανα ελληνική μπυροπαράδοση συναντά την αρχαία κινέζικη σοφία και το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει κάθε λάτρη των κόκκινων και μελαχροινών ζουμπουρλούδικων και θα κάνει τις ξανθές να... κοκκινίσουν από ντροπή.Black and Red Whateverbeer. Γιατί η μπύρα, σαν τη ζωή μας, πρέπει να χει πολλά χρώματα...

6. Στόχος : Mασχαλοτριχάτος οικοδόμος
Htistel Lager : Σηκώνεσαι στις 5, να πιείς μια γουλιά πικρό, μαύρο καφέ και να κάνεις μια τζούρα από το στραπατσαρισμένο τελευταίο Sante στο κλασσικό κόκκινο πακέτο. Βρέχει πάλι απόψε, στη φτωχογειτονιά και το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί σε καναν άντρα. Άντρα πολλά βαρύ και ναι. Εσύ στηρίζεις στους ώμους σου την κοινωνία, ένας σιωπηλός Άτλαντας που παλεύει κάθε μέρα με λάσπες και αμμοχάλικο. Με το πρόσωπο γκρι από την τσιμεντόσκονη, τον ιδρώτα πικρό σαν το ψωμί που κερδίζεις με κόπο, αλλά την καρδιά άσπρη σαν χιονάτο ασβέστη. Πήγε 11 και ούτε καν το κατάλαβες. Μια ματιά στον καταγάλανο ουρανό που απλώνεται απο πάνω σου σαν τεράστια αγκαλιά και ένα ειρωνικό χαμόγελο προς τη μεριά αυτών που δουλεύουν κλεισμένοι σε ένα γραφειάκι.Στο ένα χέρι το μυστρί σου, στο άλλο χέρι, ώρα να κρατήσεις μια παγωμένη Htistel. Να νοιώσεις το έντονο ανθρακικό να γαργαλάει ευχάριστα το στεγνό λαρύγγι σου και τη γεύση του αντιμονίου και του αμίαντου να ταλαιπωρούν το στομάχι σου. Δίπλα, ένα απλό κομμένο κρεμμύδι και λίγες ελιές, που έβαλε σε ένα καρό τραπεζομάντηλο το πρωί η κυρά, λίγο πριν φύγει για τη φάμπρικα..
Και πήγε κιόλας 1 και 'έχεις πιει 16 μπουκαλάκια πριν καν το καταλάβεις. Ο Γιάκωβος από δίπλα φωνάζει να τελειώνετε με το σενάζι για να πάτε σπίτι να φάτε με τη φαμελιά. Η Htistel σου χει δώσει δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια. Σκουπίζεις τις νοτισμένες παλάμες σου στο ιδρωμένο φανελάκι, ξακρίζεις λίγο τη μπίχλα από το νυχάκι που προεξέχει από την κεραμιδί σαγιονάρα σου, βάζεις λίγο Καζαντζίδη στο τρανζιστοράκι, να συνοδεύει με το θρήνο του τη δουλειά της φτωχολογιάς και παίρνεις τη γυναίκα σου τηλέφωνο. "Γυναίκα, μην ξεχάσεις, το μεσημέρι που θα γυρνάς, πάρε μερικές Htistel.Πάνε στεφάνι με τον κιοφτέ". Γυρνάς στο Γιακουμή, χαμογελάς και ξεκινάς το σενάζι. Είναι μια καλή μέρα. Htistel. Γιατί ιέτς γουστάρς.

7. Στόχος:  "Ο εχω δοκιμασει 5-10-20 καλες μπυρες και εχω πιασει τον παπα απο τα @@@δια "
Brewer's Heaven: Doctor Hophead's Brain Buster
Επιτέλους. Μια μπύρα για πραγματικούς γνώστες, όχι αμστελάκηδες, μακφαρλαντάκηδες και γκινεσάκιδες. Μια μπύρα για μικροζυθοποιούς, από μικροζυθοποιούς. Το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα. Η εμμονή μας στη λεπτομέρεις πάθος. Η αγάπη μας για το λυκίσκο και τη βύνη, μπουρμπουληθράτη ονείρωξη.Διαβάσαμε Papazian, Palmer και beer.gr. Ξενυχτήσαμε μήνες στη Local και την Ipanema καταστρέφοντας τα συκώτια μας. Έχουμε πλέον όλοι κίρρωση, αλλά κάτι μαλλούρες ΝΑ,γιατί βάζουμε τη μαγιά στο μαλλί και φουντώνει. Με υπομονή, πάθος και όραμα, φτάσαμε το efficiency του mash στο 268%. Spargeάρουμε με νερό που φέρνουμε από το Prosotsani Upon Thine για να έχει την ιδανική αναλογία αλάτων και γύψου. Πετάμε μέσα 15 καινούρια είδη βιολογικού λυκίσκου που αναπτύξαμε γενετικά μόνοι μας, από επικονίαση γουρουνιών black hog με ασφόδελους, Tomahawk και τρίχες εφηβαίου και καλλιεργούμε σε αγροκτήματα της Τσεχίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Γερμανίας, των Νησιών Φώκλαντ, των νησιών Φίτζι και των υψιπέδων του Καρπενησίου. Η μπύρα μας έχει όντως 1000 IBU, όχι σαν τις φλωριές του Mikkeller και των καρμίρηδων σκωτσέζων της Brewdog. Ξέρουμε να μασάρουμε like a pro και οι βύνες μας είναι από ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο τετράστιχο σιτάρι, που θα ζήλευε και ο Ελύτης. Δεν είναι μπύρα αυτό, είναι ο οργασμός του ερασιτέχνη. Είναι για τον ψαγμένο μικροζυθοποιό που ψάχνει το καινούριο, το αναπάντεχο, το ερεβώδες.
Είπαν για τις μπύρες μας :  (ακολουθούσι εσωτερικά αστεία για τα μέλη του beer.gr, δε θα τα καταλάβετε, αυτοί που πρέπει, τα κατάλαβαν :p)
"Καλή είναι, αλλά Heineken από βαρέλι έχεις πιεί;" - Ανώνυμο Μέλος beer.gr
"Το διαθλασίμετρό τους θέλει καλιμπράρισμα" - Panagiotis
"Εγώ με BIAB την κάνω για πλάκα"- Nik
"Δεν προλάβαινα να δοκιάσω, η γυναίκα μου ήθελε να δούμε τούρκικα" - Terry72
"15 είδη λυκίσκου; Πωωω..εγώ με 15 γραμμάρια ενός λυκίσκου που χα ξαναχρησιμοποιήσει για τις προηγούμενες 37 μπύρες μου στην φτιάχνω ίδια με το 1/10 του κόστους" - Kostasss
"Tϊμιο μπυράκι, πιάσε μια Jackhammer τώρα και πωωω ρε μαλάκα κοίτα ένα κωλαράκι που περνάει" - Beerallica 

Χρονια πολλά πιστοι

Σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πίπας, οπότε μπορούμε να πούμε πως ήρθε και έδεσε για το ελληνοορθοδοξοσουβλακικο κίνημα μιας και ειναι λίγο μετά την Tσικνοπέμπτη (†) και λίγο πριν τις απόκριες.

Πράξτε λοιπον τα δέοντα (ΚΑΙ) σήμερα!

Οταν λέμε ημέρα πίπας, δέν εννοούμε προφανώς αυτήν την πίπα

ούτε αυτή

και όταν λέμε "μπριζόλα" δεν εννούμε προφανώς κάτι τέτοιο: 

ΟΟΟΟχι!

Εννοούμε

και

ΓΚΟΥΧ...

μη σας τα πετάμε και όλα στα μούτρα.

Να χετε και φαντασία

Προτεινόμενη μέθοδος σερβιρίσματος

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑΣΤΕΙΤΕ ΡΕ

Λοιπόν επειδή βλέπω υπάρχει σύγχιση και πανικός.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΣΟΥΒΛΑΚΕΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΝΤΑΜ ΠΑΠΑΝΤΑΜ ΥΠΕΡ ΒΑΚΧΙΚΩΝ, ΟΡΓΙΑΣΤΙΚΩΝ, ΜΕΘΥΣΤΙΚΩΝ, ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ (ναι, περιλαμβάνονται και θέατρα, κινηματογράφοι κλπ)

Μάλιστα τις αγαπούμε, προωθούμε και ευλογούμε με χέρια και με πόδια. Και με αλκοόλια.
Βγείτε, ντυθείτε σούργελα, καρναβαλιάστε, χαρείτε και λίγο και αντισταθείτε στο συρφετό των μουρτζουφλαραίων και της επιβεβλημένης μιζέριας "λόγω της κατάστασης"

Σε αντίθεση με άλλες ντεμοντέ πρακτικές, εμείς δεν έχουμε ως χόμπι το κυνήγι απίστων και την παραδειγματική τους τιμωρία, ούτε εκτοξεύουμε απειλές σε όποιον δε μας γουστάρει.

Και τα παιδιά μας στα σχολεία τα μαθαίνουμε μαθηματικά και φυσικές και αστρονομίες και βιολογίες και δεν τα φοβερίζουμε με τιμωρίες επινοημένες προ χιλιετίας.

Ντυθείτε, γδυθείτε, πιείτε, ερωτευτείτε, χουφτωθείτε, βγάλτε τις ματάρες σας τις όμορφες.

Γιατί μια την έχετε τη ζωή ρε κοθώνια.

Και όποιος σας πει όχι, τα παράπονά του να τα κάνετε redirect στο /dev/null

Κοινώς, γράφτε τον.

Καλές αποκριές

Y.Γ: Αν και ο Προφήτης υμών ασθενεί και θα χρειαστεί νυστέρι, το τριήμερο θα του αλλάξω τα πατριαρχεία. Θα με βρείτε στο Zombie Party στο Ghost House να δαγκώνω λαιμούς. Ελάτε να μη γνωριστούμε

Καυγάς περί ίππου σκιάς

Τις τελευταίες μέρες έχει ξεσπάσει "διατροφικό σκάνδαλο" με το κρεάς των αλόγων.
Η Εκκλησία του Μέγα Σουβλακέα δε μπορεί παρά να τοποθετηθεί πάνω στο θέμα για να διαλύσει πολλές και διάφορες απορίες.

Πρώτη και καλύτερη το θέμα ΔΕΝ είναι το κρέας αλόγου που βρέθηκε οπουδήποτε.
Το θέμα είναι το ότι ο καταναλωτής δεν ενημερώθηκε για αυτό. Τίποτα άλλο.
Ο αγαπημένος σας προφήτης (εγώ ρε κοθώνια) σας ενημερώνει και σας διαβεβαιώνει για τα παρακάτω δύο αδιαμφισβήτητα γεγονότα:
α. Το άλογο τρώγεται μια χαρά και πωλείται κανονικότατα σε διάφορες χώρες
β. Είναι νοστιμότατο και ταιριάζει μια χαρά με Pils, μια ωραία καλοκαιρινή μέρα αφού έχεις φάει τα ποδάρια σου να περιδιαβαίνεις στη Fränkische Schweiz, μια πανέμορφη περιοχή της Βαυαρίας.

Βόδι-Γουρούνι-Άλογο όλα τα σφάζω,όλα τα μαχαιρώνω

'Εχει μια χαρά γεύση, είναι μια χαρά μαλακό και δεν έχει λίπια.
Στη Γερμανία (και σε πάμπολλες άλλες χώρες - έχει αλογοεστιατόριο στο Παρίσι, λίγο πιο πίσω από το Πάνθεον) φυσικά πωλείται κανονικότατα από χασάπικα καθώς και εξειδικευμένα καταστήματα και φυσικά δε θεωρείται ούτε ταμπού,ούτε βρώμικο ούτε τίποτα. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Roti de cheval - Έλα γαλλομαθείς μου...

Πάρε και link αν θες να παραγγείλεις κανα λουκάνικο και κανα σαλαμακι


Εδώ μας έπιασε η κλασσική υστερία, ειδικά στο Twitter.
Το τι παπάτζα έχει ειπωθεί εκεί μέσα, άλλο πράμα.
Λυσσάξαν και με το Γερμανό βουλευτή που είπε "γιατί να το πετάξουμε ρε παιδιά; δώστε το σε αυτούς που έχουν ανάγκη".
Και είχε δίκιο. Οι παρτίδες με το κρέας αλόγου ΔΕΝ είναι προβληματικές, δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία, δεν , δεν ,δεν,δεν, (εξαιρουμένης της υπαρκτής πιθανότητας για "ανεξελεγκτο" κρέας όσον αφορά ορμόνες,αντιβιωτικά κλπ κλπ κλπ) το θέμα είναι καθαρά ΤΥΠΙΚΟ, του στυλ "αν έχεις μέσα κρέας αλόγου ΠΡΕΠΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ". Και φυσικά είναι σωστό αυτό και φυσικά καλά κάναν και το αποσύραν, αλλά δεν είναι το "κρέας αλόγου" το πρόβλημα, είναι ξεκάθαρα η ενημέρωση. Οπότε γιατί να πετάξουμε μια χαρά φαϊ όταν υπάρχει κόσμος που το χει ανάγκη;; ε;

Και είναι διπλά παράλογο να γκρινιάζει ο έλλην καταναλωτής (ξαναλέμε, για το "κρέας αλόγου",όχι για την ενημέρωση) για τους εξής τέσσερεις απλούς λόγους:
1. Σπληνάντερο
2. Κοκορέτσι
3. Αμελέτητα
4. Πατσάς

4 επικοί, μερακλίδικοι και αντρίκιοι μεζέδες που καταναλώνουμε μετά μανίας εδώ πέρα, οι οποίοι αποτελούνται από τα εντελώς σιχαμερά (για πολλές κουλτούρες) εντόσθια,που αποτελούν επίσης και τα έξτρα ούλτρα επικίνδυνα μέρη του ζώου για μολύνσεις,δηλητηριάσεις κλπ και με ακόμα ένα έξτρα μπόνους ότι τα χαϊβάνια που σοκάρονται με το άλογο, πάνε και τα τρώνε όπου να ναι, σε εστιατόρια με "μεγάλη κίνηση" στα οποία -μεταξύ μας- ο μάγειρας σιγά μην κάτσει να πλύνει το αντεράκι 12 φορές μέσα έξω με ξύδι -όπως κάνουμε στο σπίτι-.

Για να μην πούμε για τα αμέτρητα γατια και σκυλιά που έχετε μασαμπουκώσει σε βρωμικάδικα και σουβλατζίδικα (ναι οκ εν αγνοία σας και αυτά -αλλά δεν έγινε ποτέ ΤΟΣΟΣ ντόρος όταν αποκαλυπτόντουσαν τέτοιες ειδήσεις για δικούς μας, και έχουν αποκαλυφθεί ΠΟΛΛΕΣ φορές). Και όχι τίποτα άλλο, ΣΑΣ ΑΡΕΣΑΝ ΚΙΟΛΑΣ.
Ακόμα ένα έξτρα μπόνους, πάτε στις Ταϋλάνδες ή σε ταυλανδέζικα ή σε γιαπωνέζικα ή και δενξερωκαιγωτι άλλα, τρώτε ωμά μαλάκια (κατσαρίδες της θάλασσας), τρώτε φίδια, τρώτε θαλάσσιες ανεμώνες και άλλα (καλές είναι δε λέω) τρώτε ένα κάρο γκουρμεδιές περίεργες, αλλά το άλογο σας σόκαρε;
Και ναι, ακόμα και η γαρίδα, μια θαλάσσια κατσαρίδα είναι (φέρτε μου 1 κιλάκι, 2 μπουκάλια ούζο και τα λέμε).

Ξαναλέμε
Το άλογο είναι νο-στι-μό-τα-το.
Τρώγεται κα-νο-νι-κό-τα-τα.

Το μόνο -ουσιαστικότατο φυσικά- θέμα ήταν Η ΜΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ.
Κοινώς, άμα σε κανα ταξίδι σας το βρείτε, τσακίστε το αλύπητα, θα σας αρέσει.
Εγγυώμεθα.

Δεχόμεθα μόνο να έχετε διαφορές αισθητικής όπως "αχ τι κρίμα τόσο όμορφο και να το τρώνε,οχι 'οχι δε μπορώ", στις οποίες απαντάμε "ναι,το στιφάδο της γιαγιάς σου που τσακάς 2 καζάνια στην καθησιά σου, φτιάχνεται αποκλειστικά από κουνελάκια-ορκ, υποκριτή του κερατά".

Y.Γ: Οι κεφτέδες του ΙΚΕΑ δεν τρώγονται όχι γιατί περιέχουν άλογο, αλλά γιατί έχουν γεύση κάλτσας χωροφύλακα, καρμπυρατέρ, βαρβολίνης και σιδηρόστοκου.

Η επιστροφή

Αγαπητά μου πιστόνια.

Ναι ξέρω, απομακρυνθήκαμε.
Σας αφήσαμε.
Σας εγκαταλείψαμε.
Κλείσαμε το μαγαζί και εξαφανιστήκαμε.

ΟΧΙ!

Απλά κάποια φάση μας έπεσαν πολλά. Άλλοι αποφάσισαν να κρεμαστούν, άλλοι προσπαθούν να γίνουν σοβαροί επιστήμονες, άλλοι ξεσκατώνουν μωρά, ας τα να παν σου λέω.

(Παρεμπιπτόντως θέλω να διαλαλήσω περίτρανα, εγώ, ο ίδιος ο Προφήτης, ότι επιτέλους τους πάντρεψα όλους, είναι τακτοποιημένοι στα σπιτάκια τους με τις γυναικούλες τους κλπ κλπ κλπ -μερικοί και με τα παιδιά τους- και έμεινα ο τελευταίος των Σουβλακιανών. Οπότε πιστές μου, περάστε για κάστινγκ)

Έτσι που λέτε, μας έπεσαν μαζεμένα και μας έκατσαν βαργιά στο στομάχι αλλά μπορούμε άνετα να ισχυρισθώμεν ότι όλο αυτό ήταν ένα test για να δοκιμάσουμε την πίστη σας κλπ κλπ κλπ, αλλά αυτά είναι πρακτικές άλλων.
Απλά το παραμελήσαμε.
Επανερχόμεθα όμως και θα τα λέμε όποτε έχουμε θεϊκή έμπνευση.

Σας ασπάζομαι εις τις παρειές σας
Ο προφήτης σας, ο δικός σας ο άνθρωπος

(μανίτσα εσένα πίσω με το tank top σε βλέπω, χρειάζεσαι εξομολόγηση)

(Η δευτέρα παρουσία μας φυσικά και καταχωρείται ως Ψηστορικό γεγονός)

Καλημέρα και καλή όρεξη

Kαλημέρα πιστόνια μου.
Είπα να σας φτιάξω τη μέρα με μια φωτογραφία από το πλάσμα που στριφογυρνάει κολασμένα τώρα
στην ψησταριά μου. (Αρνί-χεράκι κοντοσούβλι, παραδοσιακόν. Μόνο αλατοπιπερορίγανη)


Ευτυχείτε και μην σας παίρνει από κάτω

Hangover - το manual

Πέρα από τις Χολυγουντιανές ταινίες και τα κλισέ τους.

Το παρον πιθανότατα λειτουργεί ως prequel στο "Ενα καλό μεθύσι", αν και όταν το γράψω βέβαια, και χρησιμεύει στο να σας βοηθήσει να επιβιώσετε το....επόμενο πρωινό .

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως την προηγούμενη νύχτα δοξάσατε τον Σουβλακέα τα μέγιστα τρώγοντας τον άμπακο και γινόμενοι παραλλήλως σταφίδα. Ισως, αν δεν φάγατε και πολύ, να κάνατε και τα απαραίτητα αεροπλανικά σας, ίσως να σας έφεξε γκομενικώς κιόλας, ίσως (πιθανότερα δηλαδή) όχι, τέλος πάντων φαγατε, ήπιατε, κάνατε ότι κάνατε και κοιμηθήκατε.

Μπρρρρρ. Δεν έχει ειπωθεί τυχαία πως ο Υπνος είναι αδελφός του Θανάτου. Και μην πιστεύετε τις ταινίες ή τη μαμά σας. Δεν χρειάζεται "να σου βάλουν κάτι στο ποτό" για να ξυπνήσεις κουδούνι και να μην θυμάσαι τίποτε ή σχεδόν τίποτε, ή έστω κάτι αχνές καταστάσεις που σε κάνουν να σηκώνεσαι έντρομος και να πάρεις τηλέφωνο αυτόν που θυμάσαι ώς τον "νηφάλιο της παρέας" (εισαγωγικά, εισαγωγικά) και να του πεις να σου πει τι στο καλο εγινε γαμώ την πουτάνα μου γαμω.

Προς το παρόν αυτά τα αφήνουμε για αργότερα και συνεχίζουμε, ή μάλλον αρχίζουμε να ξετυλίγουμε το manual του hangover.

1. Ανοιγει το ένα μάτι αργά επιφυλακτικά, κατόπιν ανοίγουμε και το δεύτερο. Το γεγονός πως χτες τα κοπανησαμε ελαφρώς παραπάνω από το κανονικό επιβεβαιώνεται  από εναν ισχυρό πονοκέφαλο, ανακατεμένο στομάχι και μια τρομακτική πίεση για κατούρημα. Πριν απ' όλα αυτα επιβεβαιώνουμε το πού είμαστε. Ειναι αυτό το δωμάτιό μου; Το σπίτι μου; Η πόλη μου; Εαν ναι (κατά κανόνα ναι δηλαδή), αρχίζουμε να εξερευνούμε το χώρο. Οσο πιο οικεία φαίνονται τα αντικείμενα γύρω μας, τόσο πιο εύκολα καταλαγιάζει ο πρώτος πανικός. Εαν ξυπνήσαμε σε ξένο σπιτι χαλαρώνουμε για ένα πενταλεπτο πριν κάνουμε οτιδήποτε. Έτσι θα φύγει ο πρώτος πανικός και θα μπορέσουμε να σηκωθούμε καπως πιο σίγουρα. Ειναι προφανές πως σε ένα χώρο που δεν ειναι δικός μας η πολυτέλεια της αβεβαιότητας κινήσεων μικραίνει. Αρχικά όμως κοιτάμε το άμεσο περιβάλλον. Ειναι κανείς άλλος εκεί και κοιμάται μαζί (καταλαβαινόμαστε ε;) ή έστω "παράλληλα" με μας;

Πιθανότητες:

* Μια πλαστική λεκάνη. Η εσείς ή η γυναικα/φίλη/φίλος/διπλανος άγνωστος είδε πως ειναι πιθανο να ξεράσετε,σας γύρισε μπρούμυτα και την έβαλε από κάτω. Πιθανότητες καλές. Τώρα πως εσεις ξυπνήσατε ανάσκελα και η λεκάνη είναι στα πόδια σας, τρεχα γύρευε.

* Σουπερ ουάου γκομενάκι που καβατζώσατε χτες όντας λιώμα στο μεθύσι. Σοβαρά τώρα. Οι πιθανότητες γι αυτό είναι περίπου μηδέν εις την νιοστή αλλά το βάζουμε για...ισορροπία, αν και σίγουρα εμείς εδώ έχουμε να πούμε κάτι χαριτωμένες ιστορίες (που χρησιμεύουν κυρίως σαν εξαιρέσεις για να εξηγούμαστε. Το ότι όντας πιωμένοι νιώθουμε πιο κουλ, σεξυ, ψηλοί, γαμάω κτλ δεν σημαίνει πως ο υπόλοιπος-και πιο νηφάλιος- κόσμος συμφωνεί μαζί μας)

* Χοντρομπαζοπατσαβούρα που μπροστά της η Βασιλειάδου μοιάζει καλλονή που καβατζώσατε χτες όντας λιώμα στο μεθύσι. Πιθανότητες αυξημένες

* Η γυναικα/φιλη σας κτλ. Πιθανότητες αβέβαιες. Αμα πίνετε τον κώλο σας σε καθημερινή βάση δεν θα σας κρατήσει για πολύ

* Ο Βαγγέλας με το τσιγκελωτό μουστάκι και τα ρόζ εσώρουχα. Εχουμε πρόβλημα! Αποτανθείτε σε κανένα σύλλογο Α.Α. ή κάτι τέτοιο, εκτος και αν σας αρέσει οποτε....

* Ο κολλητός με τον οποίο τα πινατε και λιποθυμήσατε παρέα. Συνήθως δεν ειναι και τόσο gay, ειδικά αν δειτε πως και οι δύο φοράτε ακόμα έως και τα παπούτσια σας.

2. Σε κάθε περίπτωση τα περι σεξ μάλλον είναι δύσκολα, οποτε στην παρούσα φάση είναι αδιάφορο διπλα σε τι ξυπνήσατε αρκεί να μην έχει χόμπι την τελετουργική κοπή και τηγάνισμα μαλαπέρδας ή τη θυσία μωρών ή κάτι τέτοιο. Μην αγχωθείτε και μην νιώσετε άσχημα για τίποτε - ακόμα. (ακόμα και αν έχει συμβεί κανένα ατύχημα ακράτειας το βράδυ, δεν είναι ακόμα η ώρα να ασχοληθείτε με αυτό, κινδυνεύουν να σας πιάσουν τα ψυχολογικά σας).

Πιθανότατα είστε ακόμα υπό την επήρεια αυτων που καταναλώσατε οπότε το τόσο θα φαίνεται τουλάχιστον τοοοοοσο. Από το να τρελαθείς με ότι τελος πάντων έγινε, προτίμα να αφήσεις λίγο την λογική παραπέρα, βολέψου με τα ενστικτα-συνήθειες αυτοσυντηρησης (σαν αυτες που προτείνουμε εδώ. Αν τα κάνεις ψυχαναγκαστικά 2-3 φορές μετά γίνονται ένστικτο) και ξαναφερε την λογική στο προσκήνιο αργότερα (ίσως και αρκετές ώρες αργότερα, ανάλογα του τι έχουμε πιει)

Το πρώτο μας μέλημα  είναι να επαναφέρουμε το σώμα μας και το μυαλό μας σε μια κατάσταση όπου να μπορεί να διαχειριστεί τον εαυτό του και τον κόσμο.

3. Σηκωνόμαστε. ("ωωωωωχχ!"). Πηγαίνοντας για το επείγον κατούρημα που λέγαμε ρίχνουμε κλεφτες ματιές στον υπόλοιπο χώρο/σπίτι/δωμάτιο/διάδρομο/πεζοδρόμιο/κτλ αν είναι κανένας άλλος εκεί η αν λείπει κανένας/τίποτα (συνήθως όλα ειναι ΟΚ, είδες που αγχωνώσουνα;). Η ακαταστασία προς το παρόν (τουλάχιστον) δεν μας νοιάζει. Αν το σπίτι είναι ξενο δεν μας νοιάζει παρά μόνο η χαρτογράφηση 2 σημείων. Τουαλέτα-κουζίνα. Προς Σουβλακέα μην τα μπερδεψετε!

4. Πρόταση για την τουαλέτα: ΜΗΝ νιφτείτε, καταχρηστικά μόνο πλύνετε (αν μπορείτε) τα δόντια σας για να φύγει η ξινίλα. Η πολύ  επαφή με το νερό όταν ανακατεύεται το στομάχι δεν ειναι και το φόρτε μου.

5. Εδώ ειναι η  καλύτερη στιγμή για να δείτε τίποτε σημάδια από μελανιές, μαυρισμένα μάτια, κοψίματα από γυαλιά, λάσπες κτλ. Σε κάθε περίπτωση όμως που είμαστε αρτιμελείς δεν δίνουμε (ακόμα!) ιδιαιτερη σημασία σε λεπτομέρειες. Αν ΔΕΝ είμαστε αρτιμελείς:

α) έχουμε πεθάνει και τόση ώρα ασχολούμαστε με μαλακίες. Οι νεκροί δεν ζουν "μετά", οπότε σκάσε και ψόφα

β) ενδεχεται να υπάρχει ζήτημα και να χρειαστεί η παροχή βοήθειας. Εδώ το πράγμα κρίνεται κατα περίσταση. Η απλή μελανια δεν ειναι προβλημα, αλλά το σπασμένο χέρι είναι, σωστά; Σε καμία περίπτωση μην ξυπνήσετε κανέναν. Η βοήθεια ή οι συμβουλές μερικών μεθυσμένων στο hangover τους δεν ειναι και το άκρων άωτον της χρησιμοτητας. Εαν μπορείτε να σταθείτε/βαδίσετε το καλύτερο που έχετε να κάνετε ειναι να πάρετε τηλ ταξι/το 166 ή να πάρετε το λεωφορείο για κανα νοσοκομείο. Το καλό του πράγματος είναι πως αν συνειδητοποιήσετε το τραύμα η αδρεναλίνη και μόνο που θα βγάλει ο οργανισμός σας θα σας ξεμεθύσει περίπου αυτόματα.

6. Αν τέλος πάντων είστε καλα, στην συνέχεια η πορεία είναι μονόδρομος. Κουζίνα. Δεν ξυπνάμε κανέναν, δεν ξαναπέφτουμε για ύπνο, δεν τίποτα. Κουζίνα.

Παραλλαγές και επίλογές επί του δωματίου κουζίνα:

* Χαρντκοριές: Σφηνάκι με ποτό ίδιο με το κυρίαρχο της προηγούμενης. Αποδεδειγμένα δεν λειτουργεί μακροπρόθεσμα, μπορεί όμως να σε τσιτώσει για να προχωρήσεις στα επόμενα.

* Mainstream: Εχουμε το εξής πρόβλημα: Εκτος από την προφανή αφυδάτωση μιας και το αλκοόλ χρειάζεται πολλαπλασιες ποσότητες νερου για να καταβολισθεί/μεταβολισθεί/πωςτολένε, έχουμε και ένα ανακατεμένο και γεμάτο με υγρά στομάχι, διότι είναι πιθανόν στο τελειωμα να μην υπήρχε τροφη αλλά μόνο ποτό, έτσι δεν είναι;  Οι έμπειροι κάτι ξέρουν και ΠΑΝΤΑ τρώνε κάτι πριν πέσουν για ύπνο, ακόμα και μπουσουλώντας, ακόμα και όταν δεν μπορούν καν να μιλήσουν: έχουν εκπαιδεύσει έναν ξενύχτη σουβλατζή/φούρναρη (γεια σου φίλε Μάικ)/ οτιδήποτε ο οποίος μπορεί να βγάλει άκρη από τις μεθυσμένες ασυναρτησίες τους, μπορεί να τους μπουκώσει στο φαί και να αφήσει το θέμα "λεφτά" για την επόμενη. Τα δε υγρά που έχουμε στο στομάχι μας δεν είναι ακριβώς....νερό έτσι δεν είναι; Εδω να υπενθυμίσουμε πως οι λέουρες πίνουν νερό πριν, κατά τη διάρκεια του πιώματος, αλλά και μετά, και το συνηθέστερο αποτέλεσμα είναι πως γίνεσαι το ίδιο σκατά μεν, αλλά την επομένη τα πράγματα είναι σαφώς πιο αντιμετωπίσιμα

Οπότε:

* πίνουμε όσο νερό αντέχουμε (συνήθως όχι πολύ)

* Παράλληλα σαβουρώνουμε ότι είναι πιο εύκολο/ευκαιρο/αγορασμενο απο χτες από τα ακόλουθα: τυρόπιτες/ψωμι και τυρι/ψωμι και ψωμί/λουκάνικα/μπριζόλες κτλ. Η κρεατόλιγδα (βρωμικο, πιτογυρα, πιτσες κτλ) ειναι η καλύτερη συνταγή.  Μετά ασχολούμαστε με το θέμα καφές. Και αργοτερα με το θέμα βιταμίνες - φρούτα. Προς Σουβλακέα, όχι γλυκά.

* Midi mainstream. Ειμαι φοιτητής και δεν έχω τίποτα στην κουζίνα ουτε και λεφτα για ψωμί κτλ ή αν έχω δεν το σκέφτηκα ή δεν μπορώ γιατί ζαλίζομαι.Τουλάχιστον μπορείς να πιεις νερό ε;; Νερό λοιπον. Μετά καφέ. Ενδιάμεσα μια - δυο αναβράζουσες βιταμίνες Σου (οπως και δήποτε must για κάθε φοιτητικό και όχι μόνο σπίτι). Μετά νερό. Μετά 2ο καφέ. Ε, μετά μπορείς να βγεις για ψώνια, τι διάολο.

Αν υπήρχε συνκοιμώνενη-συνκοιμώμενος και έχει ξυπνήσει βάλτε τον να τα φτιάξει αυτή/αυτός. Εσεις έχετε πονοκέφαλο. Αν δεν έχει ξυπνήσει, μην γίνεστε γαϊδούρια και φτιάχτε δυο (ή και παραπάνω ανάλογα με τις προμήθειες και τα άτομα) μερίδες απο οτιδήποτε. Αν η συνκοιμώμενη/ος ειναι το μπάζο που λέγαμε παραπάνω, μην πτοείστε.  Ακόμα και τα μπάζα ξέρουν να φτιάχνουν καφέ (μη σου πω και ομελέτα) και δείχνουν κατά κανόνα λίγο φιλότιμο παραπάνω. Μην ανησυχείτε για τίποτα το οποίο μπορεί να σας ανησυχήσει. Αφήστε το (ακόμα) για αργότερα.

7. Φιλοσοφία. Στον δευτερο-τρίτο καφέ και πεντέξι τουλάχιστον τσιγάρα μετά αρχιζουμε να αφήνουμε σιγά σιγά τα ένστικτα και βάζουμε στο μυαλό δευτέρα, οποτε μπορούμε να αρχίσουμε να αναρωτιώμαστε, ντρεπόμαστε, ξυπνάμε τους αλλους, ωρυόμαστε, κάνουμε απόπειρα αυτοκτονίας ή μεγαλόστομες δηλώσεις ("εγώ δεν το ξαναβάζω στο στόμα μου" και τέτοια). Αυτό κατά κανόνα μας οδηγεί σε πολύ λιγότερες καταστάσεις ντροπής από ότι το να αρχίσουμε το μπουρου-μπουρου αμέσως με το που ξυπνάμε, διότι μιας και το μυαλό έχει πλέον ενεργοποιηθεί και δεν δρα σπασμωδικα και ενστικτωδώς το τόσο πλέον φαίνεται τόσο, άντε τοοσο, ίσως και τοσοδά αντί για το τοοοοοοσο που θα φαινόταν προηγουμένως. Τα πάντα είναι θέμα προοπτικής και να μην ξεχνάμε ποτέ πως ότι μαλακία και αν κάναμε το προηγούμενο βράδυ τουλάχιστον:

α) επιζήσαμε

β) δεν ηταν και τοσο πρωτότυπο τελίκά. Μεθυσμένοι υπάρχουν πολλοί και όλοι τις κάνουν τις μαλακίες τους. 

Και αν αρχισουν διαφοροι να σας λενε πως αυτοι ποτέ και τέτοια, πάλι δεν πειράζει διότι αυτοί ειναι:

α) ξενέρωτοι

β) μαλάκες

γ) και τα δύο

δ) απλά ψεύτες

8. Αν δεν είστε σπίτι σας χαιρετίστε και φύγετε, εκτός και αν κονομήσετε πρόσκληση για μεσημεριανό (μετά παρασκευής αυτου) και δεν έχετε άλλη δουλειά να κάνετε. Αν είστε σπίτι σας νομίζω πως οι επιλογές κυμαίνονται μεταξύ της ετοιμασίας για εργασία (ωωωωωχ), της παρασκευής μεσημεριανού (φοιτητιλίκι, όχι μαλακίες) του νέου , φυσιολογικού πλεον ύπνου, του σεξ με το γκομενάκι που λέγαμε ή με το έτερόν σας ήμιση ή στην χειρότερη της ευρέσεως μιας καλής ιστορίας ξεκουβαλήματος αν σας έκατσε γκόμενα μεν, δεν ήταν της πρωινής αρεσκείας σας δε.

9. Βεβαίως να θυμόμαστε πως και το αντίπαλο δεος έχει μυαλό και γούστο. Πιθανόν άσχημο για να έμπλεξε μαζί σας, αλλά κάτι έχει και με αυτό βολεύεται. Και μπορεί η αλκοολική άμβλυνση αισθήσεων και εντυπώσεων να ήταν αμφίπλευρη. Αν λοιπόν το σουπερ-ουάου και απίθανο γκομενάκι που χτυπήσατε χτες κόντρα στο νόμο των πιθανοτήτων και την απλή λογική, όταν ξυπνήσει αρχίσει να ωρύεται σαν την τρελή περί του τι μαλακίες κάνω και τετοια, εσείς χαμογελάστε και μην εξάπτεστε. Λογικά:

* Ειναι μικρή και ανώριμη ακόμα για να εκτιμήσει το τι καλό της κάνατε ! (τα καλα και συμφέροντα)

* Εχει το δημοκρατικο δικαίωμα να τσιρίζει αλλα μπορεί παρακαλώ να το κάνει χαμηλόφωνα φτιάχνοντας έναν καφέ γιατί έχω πονοκέφαλο;

* Μαλλον δεν έχει διαβάσει το παρον πόνημα, δεν κατέχει το savoir vivre του ποτού ή και τα δύο

* Πως κάνεις έτσι μωρή; Καλα έναν σμπούτσο ρίξαμε μην το κάνεις και ζήτημα!

Επανάσταση ή Αλλαγή Συνήθειας; Μια φιλοσοφική κουβέντα

Αγαπητά μου πιστόνια, σεπτοί μου φίλοι, πότνιοι χρηματοδότες της επιχ.. πίστης μας.

Όλοι μας.

Όλοι μας λέγω - σκούπισμα παγωμένου δακρύου στη γωνία του σμιλεμένου λες από πέτρα προσώπου μας- συγκινηθήκαμε!
Αναστατωθήκαμε!
Ανατσουτσουρωθήκαμε!
Συμπουρμπουλιαστήκαμε!
Εξηνέστημεν!
(εχέσθημεν μπάρμπα)
Όταν μάθαμε τα θλιβερά νέα της ανόδου του ΦΠΑ στα σουβλάκια. Και σε κάτι άλλες σκουπιδοπαπαριές που είναι αλλωνών χωράφια.

Από σήμερα, η ολοένα και λιγότερο δημοφιλής μας κυβέρνηση, μας ανεβάζει κατά 10% το ΦΠΑ στα σουβλάκια.Δε θα μπω εις πολιτικά χωράφια και σχολιαζμούς τέκνα μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου κακοχρονονάχουν οι παλιομπαταχτσήδες. Οι πολιτικοί σχολιασμοί και επεμβάσεις είναι ίδιον άλλων, πιο επηρμένων ηγετών και όχι ημών.
Οπότε ξεπερνώντας τις πολιτικές παραινέσεις και ηρωικές κραυγές, ερωτώ :

Ξεσηκωνόμαστε να τους σπάσουμε τα παϊδια ή όχι;
(τι; αυτό είναι πολιτικό σχόλιο; τι πολιτικό ρε μπαγλαμά; να τους σπάσουμε τα παϊδια είπα, όχι να συζητήσουμε μαζί τους τις επιδράσεις της ρεαλπολιτίκ στην τιμή των σέσκουλων..! τι; α ναι ε; και η βία με πολιτικά κίνητρα πολιτική κίνηση είναι; α.. δηλαδή άμα πάω και πλακώσω τον άλλον στις μάπες χύμα είμαι καννίβαλος, αλλά άμα ταυτόχρονα κραυγάζω κάποιο σύνθημα κάνω πολιτική δήλωση; και θα φάω λιγότερη φυλάκα έτσι; τι; άμα πω ότι είμαι αγωνιστής του τάδε θα έρθουν τα άλλα απόξω και θα χειροκροτάνε; καλά και τι τους έχω τους πιστούς; ναι καλα. Θα τα πούμε μετά. Ναι θα φέρω κιμά το βράδυ. Ναι . Όχι δε θα αργήσω. Μα.. καλά . Ναι θα περάσω και από τη μάνα σου. Πιο μετά.)

ΟΧΙ ΑΔΕΡΦΙΑ. 


Δεν ξεσηκωνόμαστε. Δεν καταφεύγουμε στην εύκολη λύση της βίας και του αδερφοκτόνου πολέμου για 10% στα σουβλάκια. Το 10% πάνω είναι μια ευκαιρία.
Ναι είναι μια ευκαιρία για τους ευκαιριακούς ευκαιροσκόπους να βγάλουν ευκαιριακά λεφτά ανεβάζοντας την τιμή στο αγαπημένο μας έδεσμα κατά 15% ή και 20%. Αυτοί είναι άξιοι της αδιαφορίας μας. Της ιεράς οργής μας. Αλλά και του οίκτου μας.
Το 10% πάνω είναι και μια ευκαιρία για μας. Για σας. Για όλους μας. Να επιστρέψουμε στις ρίζες. Να ξαναενωθούμε με την ιερά τσίκνα. Να τιμήσουμε τους προγόνους μας και να ευχαριστηθούμε κοψίδια με την ψυχάρα μας.
Η λύση είναι απλή και εφαρμόσιμη σαν το Κεμπάπ του Κολόμβου (ποιο αυγό και μαλακίες, αυτά τα λένε κάτι ανιστόρητοι κερχελέδες που δεν ξέραν να μαγειρεύουν).
Θα ψήνουμε σπίτια μας αδέρφια.
Κάθε σπίτι και θράκα.
Κάθε γωνιά και ψησταριά.
Κάθε προεξοχή και σούβλα.
Σε όλη την Ελλάδα. Από το Τριεθνές στη Γαύδο και από την Κεφαλλονιά στη Σάμο.
Η ιερή σπίθα του Σουβλακέα να φουντώσει σε κάθε σπίτι.
Να γίνει φλόγα.
Να γίνει φωτιά.
Να γίνει πύρινη γλώσσα που θα γλείφει ηδονικά τα λιπάκα των καθαγιασμένων κοψιδίων, πασαλειμμένων με λάδια, λεμόνια, ρίγανες, πάπρικες, μπούκοβα, κρομμύδια, ντομάτες και λοιπά.
Να μυρίζει όλη η γειτονιά κοντοσούβλι και προβατίνα.
Και κρασί. Και μπύρα. Και τσίπουρο. Και τηγανητά συκωτάκια. Και κοκορέτσια. Και κεμπάπ.
Και σουβλάκια και πανσέτες και μπιφτέκια.

Ανάφτε τις φλόγες πρώτα στις καρδιές σας και μετά ανάφτε και τις ψησταριές σας.
Με λίγη οργάνωση, μετά το κίνημα των αγανακτισμένων, θα οργανώσουμε το κίνημα των καψαλισμένων και θα πλημμυρίσουμε τη χώρα με την ιερή τσίκνα των καλοψημένων κρεατικών.
Καλέστε τους φίλους σας στο σπίτι και τσακιστείτε στη μασαμπούκα και το λαδομπούκι στα λεμονολάδια της πιατέλας με τα ψητά. Πιείτε και τους κράσους και τις μπύρες σας και στείλτε στον αγύριστο τα 10% του κρυφοχορτοφάγου Ζορζ.

Ολοι μαζί για μια Ελλάδα νέα, τσικνιστή και χαρούμενη.

Και εγώ μαζί σας.
+Σουβλόγησον+

Σουβλακική Ημέρα Κρίσεως - 2011

Αγαπητοί μου πιστοί, ήρθε η ώρα.
Όλες οι άλλες θρησκείες (δημοφιλείς και μη) έχουν ένα σκάλωμα με τις ημέρες της κρίσεως. Θειάφια, φωτιές, ατμοί, σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, τέρατα με 8 κεφάλια 23 μύτες και 47 παπάρια, διαόλοι, τριβόλοι, εφρίτ, δράκοι, ελοχίμ, παπαρίμ, ταμτιριριμ, τα τσιμπιρδόνια του Καράμπελα και το κουτί της Χάϊδως.

Ασε που αυτοί οι ερασιτέχνες, όσο δημοφιλείς και να είναι, παραμένουν ερασιτέχνες. Δεν έχουν ΜΙΑ μέρα κρίσεως, έχουν πολλές.
Σου έλεγε ο άλλος "την τάδε ημερομηνία, το έτος 1000, θα έλθει η μέρα της κρίσεως". Έκανες και συ τον προγραμματισμό σου. Πήγαινες, μετανοούσες, έγραφες τα υπάρχοντά σου στην ενορία να σου σχωρεθούν οι αμαρτίες, έτρωγες ένα ωραίο γεύμα με την οικογένεια, και την πρώτη μέρα της χιλιετίας, περίμενες αγκαλιά με την κυρά και τα κουτσούβελα, να ρθει το θειάφι απο τον ουρανό να σου κάνει τα μουσούδια κοντοσούβλι. Αλλά δεν.
Πήγαινες μετά στον μπάρμπα και του ξηγιώσουν πασαλιμανιώτικα.
"Έλα δω ρε μόρτη, σύ δεν είπας ότι σήμερα θα μας πάρει ο δγιάολος;"
"Ναι τέκνο μου αλλά να, υπήρξε ένα μικρό γραφειοκρατικό λάθος, και τελικά δεν εννοούσαμε ακριβώς σήμερα αλλά σε χίλια γενικότερα"
"Ρε άσε τις μαλαγανιές και φέρε πίσω το οικόπεδο που σου γραψα".
"ΤΕΚΝΟ μου, μη, αμαρτία. Δε μπορώ να στο δώσω τώρα. Αστο καλύτερα γραμμένο σε εμάς, να είσαι καλυμμένος για όποτε καταφέρουμε να οργανώσουμε την ημέρα της Κρίσεως".
"Τι να σου πω ρε παπά, μπορεί και να χεις δίκιο".
Έτσι γινόταν κάθε λίγα χρόνια.
"Φέτος η Μέρα της Κρίσεως"
"Του χρόνου η Μέρα της Κρίσεως"
"Την άλλη Παρασκευή η Μέρα της Κρίσεως"
"Στις 31 του Φλεβάρη η Μέρα της Κρίσεως"
"Τώρα περίμενε όπου να ναι σκάει, έ-ε-έρχεται"
"Έρχεται ο Αντί-Τετοιος. ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΦΤΑΝΕΙ"
"ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΦΤΑΝΕΙ"
"ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΛΙΓΟ ΕΡΧΕΤΑΙ"
"Μετανοείτε, ο Αντίτετχοιος κοντεύει να φτάσει και είναι παρμένος επειδή τον κουτσούλησε ένα περιστέρι στο πέτο και ήταν το καλό Δευτεροπαρουσιάτικο κοστούμι που είχε ράψει για αυτό το λόγο στον Αρτίστι Γκαρκαλιάνοι"
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δε συννενοούνται και μεταξύ τους τα διάφορα παρακλάδια.
Έτσι έχουμε περίπου 18 ημέρες Κρίσεων κάθε χρόνο, με μεγάλη αύξηση του φαινομένου σε χρονιές με στρογγυλά νούμερα. Ειδικά τότε με το γαμήδι το Μιλλένιουμ, πρέπει να είχαν την Ημέρα της Κρίσεώς τους όλες μαζί οι θρησκείες - γνωστές και άγνωστες και μερικές που δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για να κάνουν την ημέρα της κρίσεως τους στο μιλένιουμ.
Φυσικά έχουμε βαρεθεί με τις αναβολές εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια.
"Αχεμ ξέρετε, ναι, όχι τώρα τελικά, ο Μεγάλος άλλαξε γνώμη"
"Μην ανησυχείτε, είχαμε ένα θεματάκι στο τελωνείο γιατί τόση Φωτιά της Κόλασης, έχει κεγαμω τους δασμούς"
"Πέσαμε λίγο έξω στους υπολογισμοί. Τί; πόσα χρόνια; Αρκετά ώστε να σε κοροϊδεύουμε μέχρι να πεθάνεις -και μετά δε θα χει σημασία. Πέφτε το φράγκο τώρα, γιατί η οργάνωση της Κρίσεως είναι δαπανηρή διαδικασία".

ΕΜΕΙΣ όμως, δεν είμαστε ερασιτέχναι ρε λαμόγια!
ΕΜΕΙΣ είμαστε συνεπείς.
ΕΜΕΙΣ όταν οργανώνουμε Ημέρα Κρίσεως, το λέμε και το ΚΑΝΟΥΜΕ.
ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ
Και το κάνουμε ΤΖΑΜΠΑ. (Αντε να μας κεράσετε κανα τσιπουράκι αλλά από την καλή σας την καρδιά, όχι υποχρεωτικά)

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ!

Πρόσκληση Ημέρας Κρίσεως Μέγα Σουβλακέα

Υ.Γ : Οι ενδιαφερόμενες μπορούν να κριθούν και για τα οπίσθια προσόντα, αν επιθυμούν, είμεθα ευέλικτοι

Υ.Γ2 : Επειδή η Eskarina μας την είπε ότι δεν τάζουμε τίποτα, σε αντίθεση με τους άλλους..
Το επιχείρημα "οκ οι αλλοι τάζουν αλλά είδες πως κρατάνε τις υποσχέσεις τους" δεν έπιασε.
Οπότε ας τάξουμε και μεις.
"Τα καλύτερα μπαλκόνια κερδίζουν εισιτήριο διαρκείας στη Σουβλαντάθ, δια βίου προμήθεια μπύρας και το θαυμασμό του ιερατείου"
Νταξ τώρα;;

Το μήνυμα της Τσικνοπέμπτης

Αγαπητά μου αδέλφια, φίλοι, φίλες (ειδικά εσείς με τα τσουπωτά πωπίδια και το δερματάκι-φίλντισι).

Σήμερα εορτάζουμε. Σήμερα χαιρόμεθα. Σήμερα αφήνουμε πίσω τα όποια προβλήματά μας, οικονομικά, ερωτικά, προσωπικά, επαγγελματικά και τα λοιπά και βγαίνουμε όξω να χαρούμε λίγο γιατί πολύ μαυρίλα έχει πέσει γαμώ την καταδίκη σας.

Βέβαια θα μου πεις "πόσο εύκολο είναι ρε μπάρμπα να τα ξεχάσουμε όλα αυτά, μου λες;"
Και εγώ θα σου πω "τέκνο μου, μπορείς να ξεχάσεις τα πάντα αν πιείς νηστικός 4-5 σφηνάκια τσίπουρο-χειροβομβίδα. Το κακό είναι ότι θα ξεχάσεις και το όνομά σου, που μένεις και πως γυρνάς, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες".
Τα πάντα τα χει μελετήσει ο Σουβλακέας. Οίνος ευφραίνει καρδίαν λέγανε οι σοφοί πρόγονοί μας και ξέραν τι λένε. Βέβαια ήταν κατά της κατάχρησης γιατί τότε δεν είχαν γιατρούς να σου βάζουν ανταλλακτικό συκώτι όποτε οι τρανσαμινάσες σου ήταν περισσότερες και από το χρέος της Γκρέτσιας.

Πως ξεκίνησε όμως το έθιμο της Τσικνοπέμπτης; Ξέρεις; Όχι. Θα σου πω για να μαθαίνεις.

Πριν χιλιάδες χρόνια, στο μικρό χωριό Άνω Χοιρομέριον Κορινθίας (που είναι τώρα τα Τρίκαλα που πάτε και τα σκάτε για κόκορα-μακαρόνια και προβατίνα γάστρα; Από την άλλη πλευρά, καμία σχέση) είχε πέσει λιμός. Ο κόσμος πείναγε, δεν έβγαινε από τα σπίτια, οι έμποροι στην αγορά ήτο απογοητευμένοι, ο Τσίπρας της εποχής καθόταν σε μια γωνιά και κράταγε μούτρα στο σύμπαν, υπήρχε πολλή γκρίνια και απαλεψιά, όπως θα λέγαμε στο στρατό.
Έτσι κύλαγε ο καιρός και ο κόσμος μιζέριαζε. Ώσπου μια σκοτεινή και μουρτζούφλα μέρα κάπου στο τέλος του μήνα Γαμηλίωνα έγινε ένα θαύμα.
Ο Σουβλακεύς τους λυπήθηκε και είπε να τους στρώσει λίγο χαρακτήρα. Έτσι έριξε ένα τελεφούνκεν στο Διόνυσο (άλλη μεγάλη μορφάρα από κει πέρα). Ο Διόνυσος εκείνη την ώρα μόλις είχε ξυπνήσει από ένα γερό μεθύσι και έπινε για να θυμηθεί τι έκανε χτες βράδυ ενώ κάτι σούπερ ντούπερ θηλυκούλια του έκαναν μασσάζ στις πατούσες και τεχνητή αναπνοή στα αμελέτητα.
Λίγο πολύ ο διάλογος ήτο ο εξής :
Σ : ΈΕΕΕΕΕΕΛΑ ρι μιλίκι, τι λέει;
Δ : Μπρος
Σ : ΙΕΛΑ ΡΕ ΜΟΥΣΚΑΡΕ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ
Δ : Ε και εγώ εγώ είμαι αλλά δε βλέπω που θα μας πάει αυτό.
Σ : Ξύπνα ρε βόϊδι και σε θέλω για δουλειά.
Δ: Ποτάκι θα κεράσεις;
Σ: Και ψητό.
Δ: Θα χει και καλλίπυγες κορασίδες;
Σ: Ε φέρε και συ καμία
Δ: Νταξ από αυτό και από κρασί, έχουμε περίσσεμα. Για πε
Σ: Ρε συ, είναι ένα χωριό το Άνω Χοιρομέριον που είναι πολύ εντάξει τυπάκια αλλά έχει πέσει πολλή μαυρίλα. Και δεν τους βοηθάει κανείς. Γουστάρεις να οργανώσουμε ένα ωραίο θαυματάκι να τους φτιάξουμε το κέφι;
Δ: Πάρτι δηλαδή;
Σ : Τέτοιο πάρτι, που θα τους φύγει η μαγκιά
Δ: Μέσα δικέ μου.

Ξημέρωνε Πέμπτη και στο χωριό η γνωστή μαυρίλα, καταχνιά και εγκατάλειψη.

 To Άνω Χοιρομέριον τα ξημερώματα της πρώτης Τσικνοπέμπτης

Γύρω στις 4 το απόγευμα ο Διόνυσος άκουσε μια φωνή στα ώτα του.

"ΞΥΠΝΑ ΡΕ ΚΑΡΜΠΟΓΥΦΤΑ, ΤΟ ΠΑΡΤΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ"

Αγουροξυπνημένος και ακόμα μέσα στη ζαλούρα, πετιέται ο Ντένις, βάζει τη χλαμύδα (στραβά) αρπάει τον Πάνα και τη φλογέρα του , μερικούς Σάτυρους, κάτι Νύμφες, κάτι Σειληνούς και βάζει τα πόδια στον ώμο να πάει Άνω Χοιρομέριον.

Κρύβονται στο δασάκι στις παρυφές του χωριού. Περίμεναν το σύνθημα.

Με το που έπιασε να νυχτώνει, ξαφνικά πυκνοί καπνοί έπνιξαν το χωριό.

H απαρχή του θαύματος (Inception για τους αγγλοσαξωνομαθείς)

Ο κόσμος άρχισε να πανικοβάλλεται γιατί αφ ενός μεν ήταν κοντά ο Πάνας, αφ ετέρου δε όταν βλέπεις ξαφνικά τέτοιο ντουμάνι, κλάνεις παστοκύδωνο. Και τότε ο Σουβλακεύς έριξε το σύνθημα

Σ : "ΝΤΟΥ ΡΕ!"

......

Σ : ΝΤΟΥ ΛΕΩ!!

......

......

......

Σ: ΞΥΠΝΑ ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΠΕΚΡΟΥΛΙΑΚΑ, ΝΤΟΥ ΛΕΜΕ ΝΤΟΥ!!

Δ: ΤΙ ΝΤΟΥ ΡΕ ΣΟΥΒΛΑΚΕΑ;

Σ: ΜΑΝΙ

Δ: Ε-ΧΙΚ-Ε;

Σ : ΝΤΟΥ-ΜΑΝΙ ξύπνα ρε τι είπαμε!! ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΡΕ, ΝΤΟΥ-ΜΑΝΙ!

Και παίρνει μπροστά ο Ντένις με την κουστωδία του.

Και η ομίχλη μετατρέπεται σε ευωδιαστή τσίκνα από ψητά. Και μέσα στην αιθέρια αχλύ διαγράφονται οι σιλουέτες των κοντοσουβλίων και των γουρουνακίων που ψήνονται. Και δίπλα τους η μπάντα του Πάνα να βαράει ροκιές, καλαματιανά, πανκιές, ντίσκο, σκα, ρέγγε. Και οι Νύμφες ημίγυμνες να χορεύουν -αλλά όχι όπως οι καμένες γκόμενες του ΣΥΡΙΖΑ στα πάρτυ με πειραματικό ρεγγεχιπχοπραπτζαζφανκσοουλεθνικ- .

Και στη μέση του χωριού τρεις κρουνοί άρχισαν να ρέουν μπύρα, τσίπουρο και κρασά.

Και οι κάτοικοι ξεψάρωσαν και άρχισαν δειλά δειλά να τσιμπάνε και να πίνουν.

Μέσα σε δύο ώρες στην κεντρική πλατεία του χωριού γινόταν της Μαινάδας το κάγκελο.

Χορεύανε γυμνοί κρατώντας μπούτια (ψητά) στο αριστερό και μπούτια(ζωντανά) στο δεξί - εξ ου και το "δεν ξεύρει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά", ο Διόνυσος ντυμένος παπαροκάς να χορεύει μέσα στο συντριβάνι, τα Σουβλοχίμ να φασώνονται με τη Δημαρχέσσα, ο Δήμαρχος να τραγουδάει καραόκε αγκαλιά με τον Πάνα "Καραπιπεριμ πιπερίμ πιπερίμ", οι κάτοικοι ταυτόχρονα να τρώνε να πίνουν και να μπαλαμουτιάζονται.. Χαμός σου λέω. Γέλιο, τραγούδι, φαϊ, χορός, σεξ, κεγαμώ τις φάσεις.

Και παντού γύρω η ιερά τσίκνα να αγκαλιάζει το πλήθος και να του απορροφά τον καημό, τη δυστυχία τους ρευματισμούς και την ποδάγρα.

Το άλλο πρωί τίποτα δεν ήταν το ίδιο.

Οι κάτοικοι ξύπνησαν χαρούμενοι, ευδιάθετοι και χωρίς κανένα σημάδι του τι είχαν περάσει τόσο καιρό.

Το χωριό, αγνώριστο.

To Άνω Χοιρομέριον μετά το πάρτυ

Και σε μια γωνιά στην άκρη του χωριού, ο Σουβλακέας, ο Πάνας και ο Διόνυσος, ροχάλιζαν ευχαριστημένοι και μακάριοι, γιατί για άλλη μια φορά είχαν γιατρέψει τον κόσμο από τα δεινά του, χωρίς να ζητήσουν κανένα αντάλλαγμα, πέραν από αυτό το τεράστιο χαμόγελο που ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη των κατοίκων.

Εδώ τελειώνει η ιστορία της πρώτης Τσικνοπέμπτης.

Ευοί Ευάν αδέλφια.

Να στε καλά

Ένα κοινωνικό μήνυμα

Πολιτιστική σύγκρουση ιδεών.

Όταν οι άλλοι μαντρώνουν τον κόσμο μέσα σε χιλιάδες απαγορεύσεις και περιορισμούς, εμείς νουθετούμε με σκοπό την απελευθέρωση σώματος και πνεύματος αλλά και τη διατήρηση της υγείας μας.

Προφυλακτικά Souvlaki Magnus
Σε 5 εκρηκτικές γεύσεις
Πίπα γύρο
Πίπα σουβλάκι
Τυροκαυτερή
Τζατζίκι
και ηφαιστειακή έκρηξη με πάπρικα-barbecue

Εντζόι !

Y.Γ : Μετά από σχετική αίτηση του φίλτατου Latecomer επεξεργάζομαι την ιδέα να κυκλοφορήσει η σειρά προφυλακτικών μας σε γεύσεις προσαρμοσμένες σε τοπικές σπεσιαλιτέ, με πρώτη στη σειρά τη γεύση "Κρέπα Τζε" (προελεύσεως Ιωαννίνων, με εξευρωπαϊσμένη χροιά όμως). Η γεύση "Κρέπα Τζε" μάλλον θα έχει γεύση κοντοσούβλι πρόβειο, γιαούρτι Δωδώνης και τσίπουρο.