Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Νέο CD με θρησκευτικούς ύμνους

Πιστοί μου, είναι γεγονός:

Εξεδώθη πλέον ο πρώτος ψηφιακός συμπαγής δίσκος με τους θρησκευτικούς μας ύμνους.
Ο ΨΣΔ (προσέχτε το ακρωνύμιο, φέρνει συνειρμούς) ηχογραφήθηκε μετά πολλών κόπων και βασάνων εις το ψητάδικο "Λαδόκολλα" στην Υμηττού και περιέχει τα παρακάτω έπη :

1.Gloria Mundi Souvlakus - Γεράρδος Ερχάρτος Παφνούτιος Κολομπαρίνι

2. Τη Ψητομάχω Ψησταριά -Humma Kavula

3. Te Souvlakum op. 3 - Masturbatio salvatio est - Φεντερίκο Γκαρθία Πορτένο ντε λος Ψήστας Γκράντας

4. Fur Souvlise - Λουδοβίκος Σιγισμούνδος φον Πάπαργιαν

5. Τζατζίκισόν με, παπρίκισόν σε - Δημώδες

6. Βρέχει ψητά στη στράτα μου - Αντρέας ο Πεταλούδας ή Καρβουνιάρης ή Ποντικός ή Μπουκαπόρτας

7. Άσχετη Ρέγγε διασκευή στο "Γκούτσι φόρεμα" - Ζέιφοντ

8. Suite σε Em για 4 τσέλλα, 6 αραμπάδες , δύο πιρόγες και έναν Αιγύπτιο σουβλατζή - Χαλίλ Μπαράκ Ζαγάρ ελ Τυροκαυτερίκ

9. Souvlacuedos de l'Alhambra - Φραγκίσκος Παμφίλος Πατάπιος Κοντοθουβλιθταθ

10. Τάκα τάκα τα καλαμάκια - Ανώνυμη Αλκοολική


Στον ΨΣΔ προφανώς κάνω φωνητικά εγώ μια και διαθέτω κρυστάλλινη φωνή και γερά πλεμόνια.
Τα έσοδα θα διατεθούν για καταπάτηση ιερού χώρου στον Υμηττό και χτίσιμο τεράστιας ταβέρνας που θα έρχεστε να τρώτε τσάμπα. Σχεδόν. Θα τα βρούμε μωρέ μετά..

Παραθέτω και φωτογραφία από την παρουσίαση του δίσκου, στην οποία και παρέστησαν μύριες όσες διασημότητες..

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

Ο Ερνάνο Κορτές και η κατάκτηση του νέου Κόσμου

1518, περίπου Μάρτιος. Στη Μαδρίτη, υγρασία και ζέστη.

Πρωί. Η σάντα ρεγκίνα ντ’Εσπάνα Ιζαμπέλλα έχει δυσπεψία από κάτι κοτόπουλα που τσάκισε χτες βράδυ και την πείραξε η μουστάρδα και τα αμπελοφάσουλα σαλάτα. Ο Φελίππε, ο ρεξ, έχει εξαφανιστεί. Η ρεγκίνα ψιλιάζεται ότι έχει μπουζουριάσει σε καμιά γωνιά κανα θηλυκούλι και το ξεζουμίζει, όσο μπορεί και αυτός ο γερο μπισμπίκης πια. Η ρεγκίνα έχει προβλήματα.

Έχει στείλει εδώ και κάτι χρόνια ένα αλάνι τον Ερνάνο Κορτέζ προς νέο κόσμο μεριά και ούτος ο αλητήριος από ο,τι φαίνεται δε μασεί κουτόχορτο όπως οι προηγούμενοι, αλλά του κόβει και λίγο..βέβαια έχει στείλει πίσω κάτι ψιλά ντε όρο αλλά επειδή στο παλάτι έχει πέσει περίοδος ισχνών αγελάδωνε, θέλουν και άλλο όρο γιατί τα παχουλά τους οπίσθια δεν μπορούν χωρίς χρυσά αξέσοριζ μέιν τ ιν Μέχικο.

Μαζί με τον Κορτέζ, έχει στείλει να τον φυλάνε και κάτι τσανακογλείφτες του σογιού του, και μαζί και έναν παπά κατόλικο που παίζει και το ρόλο του ταμία και της υπηρεσίας κτηματολογίου, ίνα καταγράψει εκτός από τας νέας ψυχάς που θα προσηλυτήσουσι εις την σάντα αποστολικα ε κατόλικα εκκλησία, και τους τόνους ντε όρο και τα νουέβας κτήματα που θα αρπάξουσι εκ των αγρίων. Διότι ως γνωστόν πας μη κριστιάνος , άγριος και ως άγριος νο έστας δικαιώματα περί ιδιοκτησίας γης, χρυσού και αφαλού. Τουτέστην, τους παίρνουμε τα χρυσάφια, τα χωράφια και τους αφαλοκόβουμε, ίνα παρουσιαστούν ευθύς αμέσως εις τας πύλας του παραντίζο, αναγεννημένοι και ουχί πλέον άγριοι, αλλά αγγελάκια μετά φτερών και πιπουλων (δώρο μια άρπα άμα τη εισόδω).

Ο Κορτές όμως της τα χαλάει της σάντας ρεγκίνας τα σκέδια καθοτι τσίφτης και καραμπουζουκλής και μερακλής. Έχει αράξει στην πόλη Ταμπάσκο (ο συνειρμός δεν είναι τυχαίος) και καλοπερνάει με τους Ταμπασκαίους και τις Ταμπασκίνες (ειδικά με αυτές).
Τα κασικάκια της περιοχής στην αρχή του το έπαιξον ζόρι και μαγκιά, αλλά ο Κορτέζ τους μάζεψε σε μια πλατεία, τους πέταξε δυό κανονιές σε κάτι μπανανιές, πάνε οι μπανανιές. Μετά σκάσαν και μύτη με κάτι άλογα το ιππικό και αποκεφαλίσανε κάτι ανδρείκελα, και σου λένε τα Ταμπασκάκια, μάγκα κάτσε καλά εδώ πέρα γιατί αυτοί βαράνε. Άσε τις μαγκιές και ξεκίνα να φτιάχνεις καμιά σάλτσα από καυτερή πιπεριά, να φάνε να σκάσουνε να ησυχάσουμε.

Ιστορικές πηγές αναφέρουν πως στην μεράρκια σολντάτα του Κορτές υπήρχε έλλην τις, υπό το μυστήριο όνομα Εστεμπάν ντε λος Ψήστας. Ο Εστεμπάν ήταν απο παλιά ελληνική οικογένεια που το 1206, επί φράγκικης κατοχής στο Ελλάντα, έφυγε από τα Βάτικα, με τις γαλέρες του Γοδεφρείδου ντε Μπουγιόν που είχε χαθεί κάπου εκεί πέρα (από κει βγήκε και το “Βατικανό”, διοτι ο Γοδεφρείδος έψαχνε τα Βάτικα για να αγοράσει καυτερά κρεμμύδια για τα σουβλάκια του, έστριψε όμως λάθος και βγήκε στη Σπάρτη. Εκεί ρώτησε ένα χωριάτη και ο χωριάτης μη γνωρίζων λατινικά απήντησε “Βάτικα νο”). Που λέτε η οικογένεια του Εστεμπάν ντε λος Ψήστας έφυγε από τα Βάτικα με τις γαλλέρες του Γοδεφρείδου, πέρασε στις γαλέρες του Βιλλαρδουϊνου, και ο προ προ προ προ προ προ προπαππος του κατέληξε μάγειρος στην αυλή της Μαντρίντ, όπου και δίδαξε, πιστός στο Σουβλακέα, την τέχνη του ψησίματος στους κάφρους εσπάνιόλος που μέχρι τότε τρώγαν βρύα και λειχήνες και βάραγε η λόρδα βιολοντσέλλο.

Ο Εστεμπάν λοιπόν, μεγάλο μούτρο και αυτός, κοντούλης, μαυροτσούκαλος και πονηρός του κερατά, είχε καταλήξει προσωπικός μάγειρας του Κορτές. Πολλά βράδια καθόταν μαζί του και του μίλαγε για την πίστη των προπατόρων του, το Μεγάλο Σουβλακέα. Του έλεγε για τις χάρες του κρέατος, του ελεύθερου σεξ και της πάπρικας. Ο Κορτές μασαμπούκωνε χοιρινά επι καθημερινής βάσεως, χούφτωνε τις Ταμπασκίνες αδιαλλείπτως, και στο ενδιάμεσο άραζε δίπλα στη φωτιά έπινε τσίπουρο και έσπαγε τις κουκουναράτες ψείρες από την κασίδα του. Μονο που του σπάγαν τα νεύρα επειδή ερχόταν κάθε τρείς και λίγο ο τράγος ο κατόλικο και τον έλεγε μπεκρή, σάτυρο, αχόρταγο και τα λοιπά και τον καταδίκαζε σε αιώνια πυρά. Άσε που του ζήταγε συνέχεια λεφτά.

Οπότε μια μέρα ο Κορτές τα πήρε. Ο Εστεμπάν του μίλαγε για ένα θεό που θα τον άφηνε να τρώει όσο θέλει, να πίνει τσιπουράκι, να κάνει ελεύθερα σεξ και όλα αυτά όχι μόνο χωρίς απαγόρευση αλλά και με παρότρυνση. Και τσάμπα! –σε αυτό το τσάμπα έγιναν βελτιώσεις χρόνια μετά-. Ο άλλος ο θεος, όχι μόνο του ζήταγε συνέχεια λεφτά, αλλά όσα και να δινε, πάλι θα τον έκαιγε ως σουβλάκι εις την αιώνια θράκα του. Ενώ η θραξ του Σουβλακέα ήτο μόνο για σουβλάκια.

Έτσι ένα βράδυ, και αφού ο Κορτές είχε φαρμακώσει καμια 30αρια μπριτζολάκια από τάπιρο, κάτι στήθη γαλοπούλας και μισή σούβλα κοκορέτσι, το αποφάσισε. Κατέβασε δυό παγωμένες ρακές και κάλεσε τον Εστεμπάν.

“Έλα δω ρε καμπρόν..”

“Θι θενόρ”

“Πώς θα γίνει να αλλαξοπιστήσω και να πιστέψω στο Σουβλακέα;”

“ Ντρινγκ δυό κιλάκια ρακάκι θενόρ, φάε δυό κοντοσουβλάκια, πες οτι δε θα ξαναφάς σαλατικά και ότι δε θα ξανανηστέψεις ποτέ σου και τοδος οκ θενόρ καπιτάν μαγιόρ”

“Μέσα είσαι δικέ μου, με γκούστας του λέμε”.

Ο Κορτές και ο ντε λος Ψήστας, διδάσκουν τους άγριους


Το επόμενο πρωί, η εικόνα του πάπα κατόλικο αντικαταστάθηκε από την εικόνα του σουβλάκι γκράντε και ο πάπα πήρε τη ζούγκλα και την έκανε και κανείς δεν ξανάκουσε για αυτόν.


Οι μόνοι χαμένοι ήταν οι ταμπασκέοι, που πριν ένα μήνα πίστευαν στον Κουετζαλκόατλ και τον Χουιτζιλοποχότλι, μετά στον Σάνκτο Πατάπιο, και τώρα έπρεπε να μάθουν τα του Σουβλακέα. Όταν όμως ο Εστεμπάν ντε λος Ψήστας τους εξήγησε τα της πίστης, γουστάραν.

Γιατί ; Γιατί οι παλιοί δικοί τους, απαιτούσαν ανθρωποθυσίες. Και να πιστεύεις και να χάνεις τη συκωταριά σου; Ε δε λέει..σαν πολλά ζητάνε

Ο παπάς ο κατόλικο και αυτός πολλά ζήταγε. Μπορεί να παρέμενες ζωντανός (ανάλογα τα κέφια βέβαια, διοτι άμα έλεγες οτι η γή είναι στρογγυλή, σε ψήναν όρθιο για να σε εξαγνίσουν), αλλά δε σου άφηναν τσεντέσιμο. Να μια έρανος για τους τυφλούς, να μια για τους μουγκούς, να μια για αυτούς που είχαν ποδάγρα, να μια για τους νεκρούς, όλο έρανο έρανο, ΔΩΣΑΜΕ ΡΕ!

Ο Εστεμπάν από την άλλη, φάτε πιείτε, γλεντήστε και κάντε και σεξ..

Ενθουσιαστήκαν τα Ταμπασκάκια και άλλαξαν μάλιστα και όλες τις τοιχογραφίες..

Τοιχογραφία Ταμπασκέου Σουβλακοπαπά με πιάτο με πιτες και χοιρινά σουβλάκια

Έτσι, λόγω τις διάδοσης της πίστης του Σουβλακέα και στον νέο κόσμο, ο αξιότιμος κάθηκος Ερνάνο Κορτές, απέκτησε τον τίτλο του πρώτου Κονψησταδώρ!

υ.γ : Αφιερωμένο στο Νίκο Τσιφόρο. Άμα δεν υπήρχε αυτός, εμείς δε θα είχαμε τι να αντιγράψουμε..

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Συμβούλιο

Πιστό μου ποιμνιο και αξεπέραστα κορ...εεεε (*&*$#&^) καλησπέρα!

Αυτό το ποστ δεν απευθύνεται σε σας. Ως ανώτατο μέλος του ιερατείου, νομιζω πως έχω και γω το δικαίωμα βρε αδερφέ να καλέσω την ομάδα σε meeting!

Το λοιπόν, καλά μου λαμόγια, ιερείς, σοφοί, απόστολοι, ερευνητές και προφήτες. Το όλον της προσπάθειας της αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας και της Δόξας του Σουβλακέως νομιζω πως μέχρι τώρα πάει καλώς. Χαίρομαι που είμαστε μια χαλαρή θρησκεία, μια ορεκτική και χωνευτική θρησκεία, μια θρησκεία με σόδα αν θέλετε. Αλλά το νού σας ρεμάλια!


1. Αν νομίζετε πως είναι δικό σας το μαγαζί έχετε πέσει έξω. Τον προηγούμενο μήνα με ρίξατε στα ποσοστα και θα γίνει της παλιο***μπιπ (Σουβλακέα σχώρα με) το πανηγύρι!
2. Δεν θέλω τσιγγουνιές! Ο Estarian (μεγάληχάρητου) παραμένει ο μόνος μέχρι στιγμής που με έχει κεράσει κοντοσούβλι! Οι υπόλοιποι τι κάμνετε βρε; Παρακαλώ να ενθυμήστε πως έχουμε και μιαν αξιοπρέπεια ρε αδερφέ. Επίσης καλό είναι να το κερνάτε το γκομενάκι στο πρώτο ραντεβού καρμπόγυφτοι!
3. Δεν θέλω να παρατηρηθούν προσπάθειες προσέλκυσης πιστών με τρόπο αποτρόπαιο, ο οποίος θυμίζει αλλες, πρωτόγονες λατρείες:

Ο δικός μας τρόπος θα βασίζεται στην άρνηση. Δεν θέλουμε να προσυλητίσουμε κανέναν, δεν δίνουμε τα ιερά μας κείμενα προς ανάγνωση κτλ με την δικαιολογία πως είναι "πολλοί οι κλητοί αλλά ολίγοι οι εκλεκτοί". Να δείτε τώρα τι ζήλια και ψώρα θα πιάσει τους υποψήφιους πελ.....εεεε πιστούς μας! Σωρηδόν θα τρέχουσι να γραφθώσι εις τα ιερά μας κιτάπια!
Ταύτα και μένω.

Αρχιερεύς και κομπιναδόρος (χμμμμ πλεονασμός... η μια λέξη υποννοεί την άλλη)
Δικός σας,Ζαφωδ

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Υμνος

Για να συμμαζευόμεθα τέκνα μου. Άντε γιατί χειμωνιάζει και ο καιρός, όπως πάντα τραβάει κοψίδι, κράσο και παρέα γύρω απο το τζάκι.
Παρεπιπτόντως εφιστώ την προσοχή της υμέτερης θεοκρατίας σε θέματα προσκυνητικών εκδρομών που πρέπει να οργανωθούν απο τούδε και στο εξής.
Λοιπόν, στην ταμπακέρα..
Το θέμα μας σήμερα είναι ένας πανάρχαιος ύμνος ο οποίος μου απεκαλύφθη εξ αποκαλύψεως και κατά τη διάρκεια χώνευσης του επικού κοντοσουβλίου του προηγούμενου Σαββάτου, το οποίο και ετσάκισα ομού με το ιερατείο μου.

Ύμνος εις το ψητό

Αρχαίο σφάγιο αθάνατο, αγνέ πατέρα
του πικάντικου, του ξεροψημένου και του τραγανού
κατέβα φανερώσου κι άστραψε 'δω πέρα,
την τσίκνα της δικής σου θράκας και του γουρουνιού.

Στο κάρβουνο και στο άναμμα και στο σουβλάκι,
στων ευγενών μπαχαρικών λάμψε την οσμή
και με τ' αμάραντο στεφάνωσε πιπέρι
και μαστιχένιο πλάσε κι άφράτο το ψωμί.

Χοίροι, αρνιά και ερίφια βελάζουνε μαζί σου
σαν μια πανάρχαια γλεντιού ωραίου μελωδία
και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου
να φάει και να πιεί, του Σουβλακέα η κουστωδία